De EUgames 2014 volgens Henk Woudstra (I)

Ofwel het verhaal van deze voormalig eredivisiescheidsrechter met betrekking tot de EUgames in Rotterdam, waar hij een illusie armer maar wel een ervaring rijker werd. In twee afleveringen vertelt hij vrijuit over deze spelen, waar hij fluitend aanwezig was  en  over de gebeurtenissen, die tijdens deze week zoal zijn pad kruisten. Vandaag de eerste aflevering van dat voornamelijk wat randzaken, dinsdag of woensdag in het vervolg gaat het over ‘Groningen’ en ‘fluiten’.

Henk ik hoor (‘bad news travels fast’) dat je nogal bent opgevallen bij de ‘technical meeting’, of kan ik beter zeggen ‘omgevallen’ ?   

“Ja, zeg dat was me wat! Op vrijdag 1 augustus 2014 begonnen de EUgames dan eindelijk voor de volleyballers, de spelen van andere sporten waren toen al een week aan de gang. Wij, de delegaties van de deelnemende landen (volleyballers, coaches en scheidsrechters) dienden ons op die dag te melden. ’s Avonds waren er een tweetal meetings gepland. Om 18:30 uur voor de scheidsrechters en later om 20:00 uur een ‘technical meeting’. Het voorstellen van de representanten der landen en tevens voorstellen van de scheidsrechters was daarvan een onderdeel.

Om alvast  “indruk” te maken en mij op een duidelijke manier te laten zien, je moet tenslotte iets bijzonders doen om in het geheugen te blijven, ging ik er na het voostellen maar bij liggen. Oorzaak:  “ In de collegezaal zaten we op klapstoeltjes, die bij het opstaan dicht klapten. Het geheel zal er ongetwijfeld hilarisch hebben uitgezien toen ik onvrijwillig naar de vloer ging. “Why me!, waarom ik” dacht ik.  Zeker omdat ik kwaliteitsstoelen gewend ben. In ieder geval, ik was aanwezig en had me laten zien en hoe! Ik had het schaamrood op de kaken staan, doch had me  gelukkig niet bezeerd of was geblesseerd geraakt, dus ik kon gewoon meedoen.

En was er ook niet iets met de stroomvoorziening. Het noodlot schijnt altijd naar bepaalde mensen op zoek te zijn, men zegt dat het jou ook in NOVOTEL achtervolgde!

“Klopt helemaal hoor, we werden gedurende de spelen ondergebracht in het viersterren hotel NOVOTEL, te Rotterdam. De kamers zagen er verzorgd en ruim uit. De natte cel was van een bad en douche voorzien. Iedere dag, zoals het in een goed hotel betaamt schoon opgemaakte bedden. Voorts een koelkastje, tv en een safe. Echter de tweede dag was de outillage toch niet wat ik er van mocht verwachten, doch mijn lot werd gecompenseerd door een drankje naar keuze aan de bar te mogen halen. Reden: “Het licht viel uit en naar ik meende in het gehele gebouw. Stroomstoringen zijn immers heden ten dage hot. Nee, dus. De stop was doorgeslagen volgens de huismeester en betrof alleen mijn kamer. Heb ik natuurlijk weer. De wet van Murphy lijkt wat dat betreft wel voor Henk Woudstra geschreven!

En hoe zat dat dan met die kamergenoot die een kamergenote bleek te zijn?

Ook zo’n verhaal! Mijn kamer diende ik in eerste instantie te delen met een Kroatische scheidsrechter. Bij nader inzien week men hier echter vanaf. De oorzaak was gelegen in het feit, dat zij een vrouw bleek te zijn i.p.v. een man zoals in de opgave stond. Foutje bedankt, maar dat  kan bij de organisatie van zo’n groot evenement gebeuren. Alles bij elkaar schenen we  bij de EUgames met ruim 5.000 m/v aanwezig te zijn. Dan kan dat gebeuren.

Henk, met zoveel deelnemers, staf, scheidsrechters supporters, aanhang moeten de EUgames een geweldige organisatie geweest zijn, hoe was het bijvoorbeeld met het vervoer en de verzorging van de inwendige mens geregeld?

Het transport was op een voortreffelijke wijze geregeld. Met onze accreditatiekaart, een soort paspoort met foto, die je verplicht was elke dag verplicht te dragen, konden wij als scheidsrechters gebruik maken van twee soorten vervoer van Novotel naar de Erasmus Universiteit en terug.  Met of de beschikbare extra ingezette lijnbus, wachttijd 15 tot 30 minuten of met de beschikbare “taxidienst”.  Deze was via een speciaal nummer op te roepen en was er binnen 5 á 10 min., een luxe waaraan ik gewend was bij mijn  eerdere buitenlandse volleybal ervaringen. Hiermee kan Nederland zich wat mij betreft uitstekend meten. En verder kan ik zonder te liegen nu ook zeggen dat ik nu de universiteit heb door(ge)lopen. De sporters waren met hun “aanhang” ondergebracht in de Campus van de Erasmus Universiteit.

En het eten, een studentenhap?

Neen joh, het eten was goed geregeld. Het ontbijt namen wij in het hotel en de lunch en diner op de Campus. De kwaliteit was ruim voldoende tot goed. Vriendelijke en attente bediening. Voor de VIP ’s en scheidsrechters was er een aparte eetgelegenheid gemaakt. Tevens behoefden wij niet in de rij aan te sluiten bij drukte, doch mochten “voorkruipen” van de organisatie. Of dit door de anderen  werd geapprecieerd durf ik niet te zeggen. In elk geval werd het gedoogd en kregen we geen op- of aanmerkingen naar ons hoofd geslingerd. Iedere dag hadden we de keuze uit drie soorten warme maaltijden. Als je niets gewend bent ( J ), vind je natuurlijk alles lekker. Want ik realiseer mij terdege die opmerkingen, die gemaakt  werden door andere deelnemers (namen noemen we niet, hahaha). Als ik ging eten en “bekenden” verlieten de eetzaal, dan kreeg ik een allerhartelijkst advies : “Henk, vis eten vandaag.” Die goede raad volgde ik dan prompt op, zoals je kunt begrijpen.

En hoe zat dat met de arbitrage, allemaal goed fluitende collega’s die een hecht team vormden op dit toernooi? 

Het was een nogal gemêleerd gezelschap. Ze kwamen uit diverse landen zoals Litouwen, Finland, Servië, Zwitserland, Portugal, Frankrijk, Kroatië, Polen, Israël, Duitsland en Nederland. Helaas trokken het team en de scheidsrechter van Oekraïne zich op het laatste moment terug. Kennelijk was men bevreesd. Uit zeer betrouwbare bron heb ik zelfs vernomen, dat de Oekraïense scheidsrechter zich respectvol heeft verontschuldigd bij een Nederlandse collega voor het aangerichte leed. Hij kwam uit het Westen van Oekraïne en niet eens uit het Oosten, waar het vliegtuig werd neergehaald. Bij het horen ervan deed mij dit goed. Hij kon er niets aan doen en dan toch dit WIJ – gevoel .

Als scheidsrechters waren wij eerst als los zand, doch naarmate de dagen vorderden werd het een eenheid met een sterke saamhorigheid. ’s Avonds naar de Campus en daar zaten we dan gezellig bij elkaar te midden van  de spelers. Het gerstenat en al wat zo meer zij namen we op de warme zomeravonden tot ons. En niemand ging te ver, iedereen bleef keurig binnen de grenzen. Men wist waar men mee bezig was en kende zijn verantwoordelijkheid.

Er groeide zelfs iets van vriendschap, doch voor hoe lang? Alleen de spelen of ook voor daarna? Wie weet? Zelf heb ik een uitnodiging mogen ontvangen om naar Israël te komen, alwaar ik dankbaar gebruik van zal gaan maken. Deo Volente!!!

In het volgende artikel gaat Henk nader in op zijn ‘werk’ als scheidrechter bij deze EU games, op de toewijzing van de scheidsen bij de belangrijke wedstrijden en op zijn nevenfunctie bij de Universiteit van Groningen tijdens dit toermooi.  Tegenstanders bespioneren tijdens de vrije tijd, hoofd ballenraper bij de trainingen van Groningen en verder steekt hij zijn bewondering en respect voor die ploeg, de staf en de teamleden niet onder (klap) stoelen of banken.

Lees het vervolg dinsdag (of woensdag) op Vizier op Volleybal.

gh @ Vizier op Volleybal.