Donitas H2 setwinst na wedstrijdverlies

“Mannen! Dit is onze thuisdag! We doen dit als één team!!” donderde het door de Koos Duppenhal. Verbaasd keken de bezwete spelers vanuit hun glazen hokjes om naar het geel-blauwe team dat zich voor de gelegenheid bij de squashbanen verzameld had. Auke “Paus” Pauzenga sprak, met het vuur in zijn ogen, de mannen van Donitas Heren 2 toe. “We zullen de oude mannen van Lycurgus laten zien dat we ze met goed, snel en energiek spel aan kunnen!”

Het was zaterdag 4 oktober, voor de meeste mensen slechts bekend als dierendag, maar voor Donitaters was dit ondergeschikt. Het is thuisdag! De geel-blauwe tenue mag weer aan, de kniebeschermers om, er mag weer gevolleybald worden! In eigen huis!!

Overduidelijk gemotiveerd sprongen de mannen van Heren 2 overeind. Studie, tentamens, werk, vriendinnen, alle perikelen waren even verdwenen. Even leefde het hele team in die prachtige bubbel die Donitas heet. Waarin niets anders belangrijk is dan volleybal, dan je team, dan de pass, de set-up en de smash, dan punten scoren!

Terwijl de spelers energiek en beweeglijk richting de Struikhal stuiteren kijkt trainer en coach Totti de groep zichtbaar geëmotioneerd na; ‘Wat een helden!’

Maar kort na aanvang van de wedstrijd tegen Lycurgus Heren 2 slaat deze emotie om. Diezelfde energie die in de voorbereiding nog zo volop aanwezig was, is in het veld ver te zoeken. Waar Il Grande voor de wedstrijd nog met trots en bewondering naar zijn spelers keek, straalt er nu irritatie, overlopend in echte woede, uit zijn ogen. Waar is nu die beloofde vechtlust? Dat energieke spel, de motivatie, de instelling? Waarom kan er nou niet eens gespeeld worden, zoals er ook getraind wordt?!

Hoewel Donitas in de eerste set de stand enigszins gelijk weet te houden, lopen ze constant een punt of 3 achter de feiten aan. Op geen moment weten de spelers een goede serie te maken, servicedruk te zetten en punten te blijven scoren. Lycurgus daarentegen doet precies wat er van ze verwacht wordt, degelijk spel, geen oplevingen, geen inzakkingen, maar wel punten maken. Zo eindigt de set in 19 – 25 voor Lycurgus.

Hoewel Totti de mannen voor de tweede set nog vermanend toespreekt lijkt er maar weinig verbetering in het spel te komen. Er wordt meer gemopperd op elkaar, er wordt minder gejuicht en de eigen fouten stapelen zich op. Donitas speelt tegen zichzelf. En is aan het verliezen. Lycurgus daarentegen gaat onverstoord verder met het spel wat ze hun hele leven al spelen. Waar Donitas vooral opbloeit bij een actieve en gemotiveerde tegenstander, zou Lycurgus nog tegen een blinde muur kunnen volleyballen. En dat rustig 2 uur lang blijven volhouden. Met die instelling weten ze de set wederom te winnen met een stand van 17 – 25.

Inmiddels is de kloppende ader op het voorhoofd van Totti een eigen leven gaan leiden. Het vuur wat voor de wedstrijd nog in het hele team brandde, fikt nu woedend achter zijn ogen. De donderspeech die Paus voor de wedstrijd nog gaf is vergeten, vervangen door het gedonder dat Totti over het team laat razen. In eerste instantie lijkt het in de derde set geen effect te hebben, met een achterstand van 3 – 11 op het telbord. Maar de ommekeer volgt! Het einde van de derde set pakken de mannen het spel weer op, en al is het op dat moment al te laat, het is een belofte voor de vierde set. Set 3 eindigt in 17 – 25.

En die belofte wordt in de 4^e set waar gemaakt! Want de heren beginnen eindelijk het spel op te pakken zoals dat ook op trainingen gebeurt. De spelers motiveren elkaar, werken harder en maken minder eigen fouten. Lycurgus heeft hier zichtbaar moeite mee en begint zelf minder goed te spelen. Zo winnen de geel-blauwe heren in eigen huis toch nog een set en kan de hal nog met licht omhoog geheven hoofd worden verlaten, 25 – 19 op het telbord.

In tegenstelling tot wat er op de Nevobo site staat, verliest Donitas 2 op 4 oktober met 3 – 1 van Lycurgus 2. De 3 -2 winst die op de Nevobo site te zien is, hoort eigenlijk bij Donitas Heren 1 te staan. Wij gaan er van uit dat er voor elke dag dat deze uitslag blijft staan, er flink wat strepen worden gecalld door de verantwoordelijke bij Heren 1.

IM HERZ!

(Wedstrijdverslag van Martijn Loonstra, Donitas heren 2)