Langhenkel Volley twee maatjes te groot
Na twee overwinningen tegen mede promovendi Fusion en Zaanstad was zaterdag supercup winnaar Langhenkel Volley te gast in de Reflexhal. Een punt pakken tegen deze topclub zou al een grote verrassing zijn. Hoewel de twee teams gelijk stonden in de competitie was het onderling verschil groot. Na een uur stapten de volleyballers uit Doetinchem met een 0-3 overwinning van het veld.
Voorafgaand aan de wedstrijd wist Zalsman / Reflex dat het een lastige middag zou worden, maar iedereen hoopte op een kunstje. De eerste set begon Reflex wat moeizaam. Diagonaalspeler René van der Mark scoorde veel met harde smashes, maar hij kon de wedstrijd natuurlijk niet in zijn eentje spelen. Reflex had geen antwoord op de driemeter aanval door het midden wat al gauw resulteerde in de eerste set winst. Met 15-25 was de toon gezet.
In de tweede set begon Reflex beter dan de eerste, maar de Kampenaren lieten de tegenstander weer terug komen. Vooral in de pass lieten de mannen van Kampen veel liggen. Door de gebroeders Vahl halverwege de set in te brengen probeerde coach Edward Kamphuis er nog wat aan te doen, maar dat mocht niet baten. Langhekel Volley speelde een sneller spelletje en had daarmee de overhand. Met duidelijke cijfers (12-25) wonnen de gasten ook de tweede set.
Het publiek liet zich vooral in de derde set goed horen. De eerste twee sets was de Kamper aanhang, onder indruk van het vertoonde spel van de gasten, toch wat stilletjes. Pas met de eerste wissel van Langhenkel zong het publiek luidkeels het roemruchte wisselspelerlied. Het spel daarentegen was onveranderd in de derde set. Langhenkel Volley was op alle fronten de betere. Al snel moest Zalsman / Reflex een time-out (0-5) aanvragen. Maar ook na deze kleine ‘vergadering’ was de tegenstander te sterk. Met een goed blok tegenover zich konden de lange mannen van Kampen niet scoren.
Langhekel speler Niels Koomen kon zich zelfs nog even een lolletje met het Reflexpubliek veroorloven. Bij een wissel aan Reflex zijde vroeg hij het publiek, dat in de Reflexhal altijd dicht op het veld zit om het deuntje ook eens te zingen bij een Reflexwissel. Daarmee had de passer – loper de lachers op zijn hand, maar de bewuste meezinger klonk pas weer bij de volgende wissel van de gasten.
Door de hoge serve druk van Langhenkel en bij een stand van 9-20 wist iedereen dat de wedstrijd gespeeld was. Zalsman/Reflex scoorde nog wel wat punten, maar de set eindigde met 14-25 en daarmee was ook de wedstrijd gedaan. “Ik vind dit het beste team van de competitie”, zei coach Edward Kamphuis na de wedstrijd. “Voor eigen publiek probeer je wel wat tegenstand te bieden, maar Langhenkel is gewoon twee maatjes te groot. Verliezen doet altijd pijn. Maar van zo’n tegenstander kan je alleen maar leren en van deze ervaring word je een beter sportmens”.