SCU:”Warm bad en koude douche”

foto Udo Wohlrap

Ik was bijna vergeten hoe het was bij de thuiswedstrijden van SCU Emlichheim. Was al en tijdje niet meer geweest, had een paar keer de voorkeur aan de zondagwedstrijd van Pollux gegeven boven het bezoek aan SCU 1. Als je dan een half uurtje voor aanvang op de tribune gaat zitten en de zaal zich langzaam tot de laatste plaats vult met geweldig meelevende fans, die zich voor van alles en nog wat de handen blauw klappen, voel je je prettig, en omgeven door een en al positieve warmte.

Voor je werken de teams gepassioneerd een warming up af, de spreekstalmeester geeft de nodige info voor de wedstrijd en begint niet veel later met  het voorstellen van de teams, die onder ‘the eye of the tiger’ vanonder de tribunes tevoorschijn komen . Voor de inwendige wens wordt goed gezorgd. Bier en warme worst genoeg, voor koffie en broodjes geldt hetzelfde. De DJ stuurt geheid het deuntje ‘danke schön für die Blumen” de zaal in bij elke foutserve van de tegenpartij en uiteraard wordt ieder Emlichheim punt muzikaal en applaudisserend krachtig ondersteund. Coaches hebben moeite zich verstaanbaar te maken, voor scheidsen geldt hetzelfde. De hele entourage ademt  volleybal amusement optima forma. De randvoorwaarden zijn perfect, daar zal het dus niet aan liggen.  

“Stel je er maar niet teveel van voor zei een oude bekende op de tribune. Nederlander, maar vaste supporter in Emlichheim, die nog geen wedstrijd dit seizoen gemist had. Het was niet best in de wedstrijden tot nu toe. Vooral passend niet. Hier willen ze heel graag die keiharde klappen tegen de vloer zien, daar proosten ze extra op, klappen ze maar al te graag voor,  maar vergeten dat het bij de pass begint.”  

Nou daar bleek anders weinig uit en na twee sets zei hij een beetje verontschuldigend. “Je moet maar snel vergeten wat ik gezegd heb” want SCU stond namelijk als vorsten te passen, te scoren en te spelen. Er ging bijna niks mis. Je waande je zo ongeveer zittend in een warm bad in de zevende volleybal hemel. Ik zei nog net niet, geef even de shampoo door, maar ver was het er niet af.

Met 25-16 en 25-18 werden de ‘Kupfergirls’ van VT Aurubis II afgedroogd. Ze kwamen er niet aan te pas. SCU scoorde in de eerste set zestien aanvallende punten, waarbij in het begin en aan het eind vooral Ronja de Boer met haar bijzonder onooglijke, maar ozo effectieve linkshandige slag keer op keer de grond wist te raken. Via 8-6 bij de eerste technische time out ging het naar 16-11 en 21-15. Met een hele logische 25-16 als eindresultaat.

Het kon in de tweede set ook niet op, warm water genoeg om het bad nog een keer vol te laten lopen. Aurubis liep weliswaar uit naar 7-10, maar niemand die er ook maar aan dacht dat SCU kopje onder zou gaan. Daarvoor speelde het team veel te goed. Passend, serverend en vooral via de zeer doeltreffende aanval. Bij 12-12 keerde de set zich in SCU voordeel, na een stel Aurubis fouten. Leone Wiersma probeerde een afgedwaalde serve pass van Aurubis dwars door de vloer te slaan, het bleef bij een deuk (je), daarna haalde ze blokkerend een soortgelijk kunststukje uit. Toen was het inmiddels 20-15 en tekenend voor de Aurubis problemen was de technische fout die voor 25-18 zorgde.

Tot zover de ‘I love SCU story’. Of de gas rekening niet betaald was, of dat het warme water in de Vechtetalhalle gewoon op was, ik weet het niet. Wellicht was het de gedachte aan een snelle 3-0 die voor de ommekeer zorgde. Als een koude douche was het vervolg van de wedstrijd. Na een korte pauze draaide de dames uit Hamburg de rollen om. Ze gingen tekeer aan het net en vanaf de opslaglijn.

Hun spelverdeelster Swantje Bassan had na een stabiele pass, de serve druk bij SCU was weg, telkenmale de keuze wie ze zou laten scoren. Meestal koos ze voor Veronik Skorupka (8) of Christine Aulenbrock (4). Die twee rammelden er wat tegen de grond, zeg. SCU kwam er niet meer aan te pas en kreeg het steeds kouder.  De 16-25 en het getoonde spel voorspelden niet veel goeds. “Dat bedoelde ik dus” zei mijn buurman.

Lauw warm begon het in de vierde set. Tot 4-4 gelijk, met 4-7 achter en dan op de serve van Zuzana Buchlová naar 10-7 uitlopen. Behaaglijk, gerieflijk. In de race gebleven omdat Aurubis erin bleef volharden de ballen uit te slaan, ondanks het feit dat ze dan weten dat dat een punt voor de tegenpartij oplevert.  15-13 werd 18-20. De pass liep van geen kant, de SCU libero ging eerst uit de pass staan en koos er later voor het veld maar te verlaten als Aurubis aan serve was.

Rampzalig, de ballen vlogen alle kanten op, behalve naar de plaats waar spelverdeelster Inga Stegemeyer stond. Barbora Forgachova hield SCU in de race met haar 22^ste en 23^ste  punt.  Bij 23-23 was het nog steeds lauw / warm. Een foutserve en een bal die het midden hield tussen een slechte pass en een nog slechtere set up, de bal belandde zomaar ergens in het net, maakten er 23-25 en 2-2 van. Tiebreak.

Alsof er ijswater uit de douche kwam. Zo koud was het. En stil. Op de tribune en aan de SCU kant van het veld. De rillingen liepen je in file tussen de schouderbladeren door,  het kippenvel was zo erg dat je ieder moment verwachtte dat er veren uit zouden groeien. 0-4 daar begon het mee. Netfout, ketser en uit, werd gevolgd door een SCU time out. Punt voor coach Danuta Brinkmann, vanwege de serve fout voor 1-4. Het liep naar 1-7, tweede time out voor SCU.

De coach kreeg weer haar zin, SCU scoorde via Barbora 2-7. Vervolgens liep Hamburg uit naar 2-10 en is er bij Emlichheim niemand meer die de kraan kan uitdoen. De thuisploeg kreeg nog vier punten door fouten van Aurubis bijgeschreven, verloor met 10-15 en zat na de wedstrijd kleumend in een cirkeltje te snakken naar een warme douche of een warm  bad.