Sovoco D1 sluit met 2-3 verlies vs. Zaanstad D2 in mineur af

VoV, 23-12-2025. 17:46 uur. Voordat de zorgen te hoog oplopen, hier nog snel voor kerst een verslag van de laatste wedstrijd van de 1e helft. Heel gek, maar er was wat minder zin om deze te schrijven dan anders. En oké, de agenda was ook gewoon wat vol. Hier is ie dan.

We kondigden het de vorige keer al aan, maar het was wat schipperen met de personele bezetting deze week. We wisten hoe belangrijk winst vandaag kon zijn tegen de nummer laatst Zaandstad D2, want alles onder plek 4 staat dicht bij elkaar en we wilden wel even wat afstand nemen eigenlijk. ‘Je speelt zoals je traint’ kregen wij meermaals te horen, dus nog één weekje knallen dan maar.

Verrast waren we daarom wel toen er donderdag geen training voorbereid bleek en we zelf mochten zeggen wat we gingen doen, als het maar zou eindigen met minstens drie kwartier toernooitje om de Sovoco D1 wisseltrofee. (Iemand lijkt maar niet van de trofee af te komen, hoe goed ze nu met haar team ook haar best deed om netjes 2e te worden).

Zonder Eline, Maike, Charla (vakantie), Dorith en Tessa (niet inzetbaar), maar mét naast vaste thuis-meespeler Anna-Lynn ook top-invallers Anne (D3), Famke (D2) en Daniela zou het moeten gebeuren. Resultaat: met 6 eigen speelsters + Daniela een basis vormen, terugvallen op het oude systeem, maar één eigen speelster aan de kant en slechts één spelverdeelster de strijd aan gaan. Toch hadden we er alle vertrouwen in. We kregen weer de lekkere chocolade-lolly traktatie van Sandra – hoort bij deze tijd van het jaar – als extra oppepper.

In een sauna-achtige Bunt startten we met Kyra, Daphne, Tess, Sandra, Kim, Daniela en Hanneke keken we al snel tegen een paar punten achterstand aan. We hadden moeite met het uitvoeren van de opdrachten, tot frustratie van Tjarko. We probeerden de moed erin te houden en met hard werken dichterbij te komen. Met daarnaast goede services van Daphne en Tess, lukte dat, maar het was wel te laat: 23-25.

Een valse start dus. Kyra begon de 2e set met een viertal sterke services, waarna we Zaanstad de stand direct weer gelijk lieten trekken. De pass was wisselvallig en verdedigend hadden we te weinig. Ook was scoren lastig. Of zou het met elkaar te maken hebben? Al snel ging Zaanstad er weer vandoor. Luna nam het libero-en over van Hanneke. De achterstand werd op het eind nog iets verkleind, maar het kwam weer te laat: 25-21.

Tjarko bleef zich afvragen of hij misschien Russisch sprak, of dat misschien juist zou moeten gaan spreken, aangezien de opdrachten nog steeds niet goed uitgevoerd werden. Maar langzaamaan kregen we wel iets meer grip en wisten we de servicedruk op te voeren. Zaanstad haalde veel van de grond, maar was wel aan het wankelen te brengen. Daniela serveerde ons naar een voorsprong en een aantal anderen droeg daar ook aan bij. De pass lag redelijk en zo pakten we terecht de 3e set: 25-18.

Nu doorstomen dus! Makkelijker gezegd dan gedaan. Meteen was er weer die achterstand en was het weer zwoegen geblazen. Halverwege kwam een lange en belangrijke serviceserie van Daphne, waarmee we de controle in handen namen. Maar geïnspireerd geraakt wist Zaanstad direct daarna van 21-18 weer naar 21-23 te serveren. Aan de kant wisten ze niet meer hoe ze het hebben moesten, zo spannend was het. Op 24-22 kwam Anna-Lynn erin voor het blok voor Sandra, maar we maakten het niet af, dus werd er weer terug gewisseld. Vraag niet hoe, maar uiteindelijk hielden we onszelf in leven: 27-25 en 2-2 in sets dus.

De 5e set ging behoorlijk gelijk op. Kim serveerde de hele wedstrijd al sterk en ging daar lekker mee door en Sandra deed dat in de pass. De scheidsrechters lieten even blijken dat de box niet aan mocht tijdens de rally, iets wat geen van de speelsters echt opgemerkt had en waarvan wij dachten dat een scheidsrechter dit niet aan het publiek kan vragen of opdragen, maar dat dit via de aanvoerder moest. Maar goed, het spel lag hierdoor een tijd stil, maar we wisselden met voorsprong van kant. Op 10-6 durfden we erin te gaan geloven.

Maar nee, het was nog niet klaar. Onze gekke foutjes, wankelende passjes en niet voluit kunnen of durven aanvallen hielden Zaanstad in de wedstrijd. Jammer ook dat een duidelijk netfout van Zaanstad aan ons toebedeeld werd (en supporters dachten dit vaker gezien te hebben), maar het lag echt aan onszelf. Anna-Lynn kwam er weer kort in om het blok te versterken. En op 14-11 zou het dan toch echt wel klaar zijn. Toch?! Het is ongelooflijk, maar alle aanmoediging van de bank en supporters met Hervé voorop ten spijt: we gaven het toch nog weg. Het werd 16-18 en daarmee dus een 2-3 verlies.

Zo chagrijnig waren we nog niet geweest. Snel maar het veld opruimen, op de tribune nog een drankje drinken omdat de kantine al klaargestoomd werd voor de pub-quiz, en de teleurstelling eraf douchen. Zo hadden we het jaar niet willen eindigen. Super zonde. We staan nog steeds 5e dus weinig aan de hand, maar toch. Ontzettend grote dank aan Daniela, Anne en Famke dat ze erbij wilden zijn en ook mee wilden trainen!

De kantine was lekker warm en vol, want vanuit alle geledingen van de vereniging speelde men fanatiek mee aan de pub-quiz die weer top-georganiseerd was. Ook hier leek (een deel van) D1 even roemloos ten onder te gaan als in de wedstrijd, maar tijdens/vlak na de prijsuitreiking werd er – op aangeven van Kim – ontdekt dat er verkeerd geteld was en er toch nog een gedeeld 2e plek behaald was. Dorith had de slaap niet langer kunnen bedwingen en heeft dit dus niet meer meegemaakt, maar haar bijdrages – ‘Ja, zoiets’ – waren bepalend voor dit eindresultaat.
En gezellig was het!

Wij hebben 2 weekjes even helemaal niks. Dus dat wordt afkicken.
Iedereen fijne feestdagen gewenst en tot volgend jaar!

gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco. Foto FB Sovoco Dames1