Brief aan Mr. Murphy: 1-3 zege Sovoco D1 ondanks rampspoed

VoV, 26-03-2024. 5:25 uur. Geachte heer Murphy,

Al twee weken hebben wij op vriendelijke doch niet misverstane wijze duidelijk gemaakt dat het tijd is om te vertrekken. Kennelijk zijn zachte woorden niet aan u besteed. Bovendien werd de door ons getoonde creativiteit en veerkracht kennelijk niet gewaardeerd en vond u het nodig nog een trap na te geven?

De pijntjes die steeds meer parten gaan spelen liet u lekker bestaan en de paar nog fitte speelsters lijkt u inmiddels ook één voor één in lijden onder te willen dompelen. Maar was het vooral nou echt nodig om de twee dames die al niks meer konden zo slecht nieuws te geven en zo lang buiten spel te zetten?! Schaam u, dat hebben zij niet verdiend. Het is dus tijd voor een heel hartig woordje…

Afgelopen week hebben wij namelijk gewoon getraind. Ondanks uw rampspoed en het verdrietige nieuws dat Daphne onder het mes moet en minimaal 6 maanden en naar verwachting langer uitgeschakeld is en dat ook Lieke die kant op lijkt te gaan, met nog een complicatie waardoor ze haar been nog altijd niet kan buigen en op krukken loopt.
Zaterdag konden we geen enkele invaller meekrijgen, dus zouden we het met één wisselspeler moeten klaren tegen Taurus. We hadden desondanks het vertrouwen dat we dan nog steeds tot een goed resultaat kunnen komen, maar het moet natuurlijk nog wel gebeuren.

Wie stonden er in het veld? Dit keer geen lastige puzzel voor de coaches: Kyra, Maike, Floor, Sandra, Daniela, Kim en Hanneke.

In de 1^e set kenden we een moeizaam begin door een vervelende serviceserie waar we geen grip op kregen. Maar langzaamaan kwamen we in ons spel en knokten we ons langszij. Eline kwam erin voor Maike, zodat Kyra een rondje kon aanvallen. Dit zouden we de hele wedstrijd blijven doen, meerdere keren per set. Vrijwel het enige dat we konden doen en de 2 dames maakten die switch steeds goed, dus het pakte echt in ons voordeel uit. We pakten de set met 20-25. Ziet u nu, ons krijg je niet zomaar klein! Maar we waren er nog niet.

De 2^e set ging redelijk gelijk op. Zodra we een goede service afleverden, zette dat Taurus goed onder druk. Helaas serveerden we ook vaak fout. Passend was het nog wat wiebelig hier en daar. Maar ons voornemen om hoe dan ook voluit te blijven aanvallen, ook als er 2, 3 of 4 keer voor nodig was in één rally, voerden we goed uit. Met hard werken en bluffen trokken we ook deze set naar ons toe: 23-25.

De 3^e set kwamen we op achterstand. De fases waarin het even allemaal net niet lukte waren net te lang. Op verschillende vlakken waren we niet zo zuiver als we kunnen zijn. We hielden onszelf voor dat we in de 1^e set ook terug hadden kunnen knokken met winst tot resultaat, maar lang leek het er niet op dat het nu zou lukken. Te laat kwamen we echt weer op gang. Tel daar een zeer dubieuze beslissing van de scheidsrechter bij, op een wel heel ongelukkig moment, en uiteindelijk was het toch Taurus die er met de winst vandoor ging: 26-24.

Maar zoals u inmiddels allang had kunnen weten; wij geven niet op en “it ain’t over ‘till it’s over”.

Bovendien hadden we geen zin in een 5^e set, dus we wilden met hard werken gewoon die 4^e set binnen slepen. En we begonnen ook sterk en namen een voorsprong. Toch haperde af en toe de machine. De pass was gedurende de wedstrijd stabieler geworden, maar lag nog niet altijd dusdanig dat de midden aangespeeld kon worden. Lag de pass goed, dan was de set-up wat minder. En aanvallend lukte het niet altijd goed om het lange blok te passeren. We hielden de moed erin en op tijd waren daar een lekker kill-block, goede services, een gekke redding en weer onze eigen scorende aanval. Taurus maakte – wellicht afgedwongen door ons- behoorlijk veel fouten. Zo wisten we het op tijd af te maken en wederom te bewijzen over veerkracht en vechtlust te beschikken: 22-25 en 1-3 voor ons!

In de korte nabespreking was de belangrijkste conclusie dat iedereen had kunnen spelen! Tja, laten we er dan ook maar om lachen, dacht we. Na een kort drankje en snelle douche ging een zevental speelsters nog gezellig samen wat eten. Ook nu kon u het niet laten u zich ermee te bemoeien; onze gereserveerde (!) tafel was vergeven, we mochten wel aan een geïmproviseerde tafel plaatsnemen. Wat vriendelijk zeg. Naast de wc’s. Boven aan de trap, die Daphne dan strompelend mocht beklimmen. Daar aangekomen vochten we terug. Genietend van m/cocktails en koude koffies, dwongen we een betere tafel af voor het eten. En oja, ontving Sandra haar 1^e prijs voor de Bunt-quiz van afgelopen verenigingsdag. Een grote verrassing!

Maar wij dus wij weer naar beneden… En lang wachten op het eten, drankjes twee keer moeten bestellen voordat je ze krijgt, ‘1 bakje voor 7 inmiddels hongry meiden brengen, om vervolgens na klagen de rest van de friet te brengen, nadat al het eten zo goed als op was. Maar ach; we kregen de broodjes van het huis en het eten en vooral de toetjes waren wel heel lekker. Bovendien: gezellig hebben wij het ondanks alles heus wel!
Dus nee; onze avond was niet verpest. Weer mislukt, meneer Murphy.

Vertrekkend vroeg Antonietta zich nog af of iets meenemen wat niet van haar is stelen zou zijn? Nee toch, als niemand het ziet? Eh… het zou zelfs crimineel zijn was onze conclusie. Dus heeft ze het toch maar nagelaten. Ziet u meneer Murphy, ondanks uw verleidingen weten we elkaar zelfs op het goede pad te houden.

Dus voor de laatste keer: ROT OP, SCHEER JE WEG, F*CK OFF! Bij ons valt geen plezier meer te halen. Wij likken onze wonden, maar ons krijg je niet klein!
Wij gaan even bijkomen tijdens een vrij paasweekend en dan 6 april thuis tegen Volevo er weer vol tegenaan en gaan het ondanks uw stormachtige bezoek dan goed doen. Dus verspil uw tijd niet langer bij ons.

En mocht u toevallig een goedgezinde godin Fortuna tegenkomen, stuur haar dan maar onze kant op. Dat kunnen zeker Daphne en Lieke wel gebruiken.

TOT NOOIT MEER ZIENS.

Hoogachtend,

Sovoco Dames 1, de dames en heer op de foto. (gh @ VoV)