De avond dat US van de landskampioen won

VoV, 28-01-2017. 8:19 uur. Vanochtend werd ik wakker met een wijsje in mijn hoofd; het nieuwgedoopte US volkslied waarmee we de wedstrijd van gisteren zijn begonnen en de toon hebben gezet. Manman, wat was het vet om gisteravond met z’n allen mee te maken, wat waren er veel mensen om ons te supporten, wat was alles goed geregeld en wat hebben we een lekkere pot gespeeld! Hoewel ik me van blijdschap en trots niet meer precies kan herinneren wat er allemaal is gebeurd, ga ik toch proberen een kleine samenvatting te geven.

We begonnen de eerste set met Lisa, Emma, Kelly, Desiree, Taray, Ruth (de kleinste van het veld maar met de grootste mond, aldus de speaker) en mijzelf. Iemand van Sneek begon te serveren, wij brachten een malle mooie pass, scoorden en toen stond het 1-0. Gekkenhuis op de tribune! Maar het werd nog gekker; hoewel Sneek op vrij hoog tempo naar de buitenkanten speelde en Emma en ik daar toch eventjes aan moesten wennen, wisten onze buitenspelers blocages (nieuw woord: combinatie van “blok” en het Franse “barricage” –> daar kom je dus niet langs) te zetten waar je u tegen zegt. Met goed spel, lef, veel focus maar ook meer dan zat plezier bleven we de eerste set goed bij, en kwamen zelfs op voorsprong. Het moet niet gekker worden zou je zeggen, maar dat werd het wel want na 1-0 in punten werd het met 25-23 ook 1-0 in sets.

Holymoly. Wij hadden vooraf wel tegen elkaar gezegd dat er kansen waren, en dat we ze konden pakken (hier en daar heb ik zelfs horen zeggen “kapot maken”) maar ergens in ons achterhoofd hebben we toch ook zeker gedacht: “Hopelijk gaan we er thuis niet alsnog binnen het uur met 3-0 af…” Toen die angst totaal ongegrond bleek, schrokken we daar een beetje van. Daar kwam bij dat Sneek de tweede set begon met veel servicedruk en ons flink onder druk zette. Waar wij in de eerste set vol overtuiging alles raak sloegen, slopen er nu bij ons fouten in terwijl Sneek buitengewoon clean speelde. Ze hadden ons dus eigenlijk best wel behoorlijk in de tang en zo moesten we de tweede set onze meerdere erkennen in Sneek. (15-25)

Het plafond was echter nog zeker niet bereikt en dus bleven we in de derde set vol goede moed vechten om de golden set in de wacht te slepen. Op een bepaald moment (vraag me niet hoeveel het stond want wat ik nu ga zeggen heb ik ook maar achteraf gehoord) stonden we een punt of 6 achter. Precies na die tijd stond Ruth als een dijk te passen, sloeg Taray over alle blokkeringen heen, deed Dees mee aan de wereldkampioenschappen touché-uit-haha en serveerde Lola wat listige ballen die resulteerden in aces. En toen was het ineens 23-23 en had ik zoveel stress dat ik dacht: “Ik ben hier te oud voor” (en dat ben ik natuurlijk eigenlijk ook tegenwoordig). Via een rake klap van Desiree wonnen we deze set met 25-23 en stonden we 2-1 voor. Ja je leest het goed: 2-1 voor!

Helaas voor ons was de 4e set een kopie van de 2e; Sneek zette ons met veel servicedruk, een stevige blokkering en goed verdedigingswerk onder druk, waardoor wij niet in staat waren om een tweetal lange serve series te doorbreken. Met een klinkend kill – block werd set 4 vakkundig met 14-25 door Sneek in de wacht gesleept, en daarmee was de finale definitief uit zicht. Dat was natuurlijk wel even slikken, maar wij waren niet van plan om dan ook maar de wedstrijd te verliezen en besloten dat dan dus ook niet te doen. 

Koud in het veld zette Lisan aan het begin van de 5e set direct de toon door met een machtige blocage het midden van Sneek te doen bibberen. Daarop volgden een aantal heftige opslagen van onder andere Kelly en Lisa, gecombineerd met harde klappen van de buitenkanten. Dat alles leidde ertoe dat we met een 8-4 voorsprong van kant wisselden (of misschien was het 8-6… we stonden in ieder geval voor).

Met het thuispubliek in de rug gaven we die voorsprong niet meer uit handen, en geheel in stijl sloot Lisan de wedstrijd af zoals ze de laatste set was begonnen; met een machtige blocage op een midden van Sneek. De 3-2 was een feit, en de stunt wat ons betreft ook. We willen maar zeggen dat de vraag: “Weet je nog van dat Topdivisie team dat de regerend landskampioen versloeg tijdens de halve finale van het bekertoernooi?” tot gister nog een mop was, en nu in de geschiedenisboeken staat – en daar zijn we super trots op!

Wij willen iedereen bedanken die dit bekeravontuur zo fantastisch mooi heeft gemaakt; bestuur, ballenrollers, publiek, beheerder, busjesverhuurder, barpersoneel, ballon opblazers, vlag ophangers, speakers en ga zo maar door: jullie zijn fantastisch.

Daarnaast natuurlijk ook hartelijke felicitaties aan het adres van Sneek, en dat de beste moge winnen tijdens de bekerfinale.

Ondertussen staat de competitie ook niet stil en mogen we vandaag alweer aantreden in die andere Noordelijke provincie (Groningen) om het op te nemen tegen Veracles. We zullen keihard moeten blijven werken om ook deze tegenstander aan de zegekar te binden, en zijn ook vast van plan dat te doen. Mocht je dus zin hebben om (nog) een lekker potje volleybal te kijken dan kan dat in het altijd gezellige Groningen; om 20.00 uur klinkt in de Struikhal (Blauwborgje 16) het eerste fluitsignaal (met of zonder volkslied).

Nogmaals dank jullie wel voor alles!

gh @ VoV, verslag door Brecht Gijsbertsen, foto door John van Geenen