De heropstanding van Vrivo

Soms heb je van die momenten dat je des avonds thuiskomt en denkt: “Wat is er vandaag nou precies gebeurd?” Zo’n moment had ik zaterdagavond 18 januari. Eerder deze dag stond voor de mannen van Vrivo de thuiswedstrijd tegen Keistad op het programma. Deze twee teams bezetten respectievelijk de 2^e en 1^e plaats in de 2^e Divisie B van de Nevobo. De beladenheid voorafgaand aan het duel was dan ook groot: Zou Keistad afstand nemen van de achtervolgers of zou Vrivo dichterbij de koppositie van de sterke Amersfoortse ploeg komen. Daar waar de ploegen bij het vorige treffen niet compleet waren, traden beide teams deze wedstrijd op volle oorlogssterkte aan. Alle ingrediënten voor een spektakelstuk leken aanwezig.

Dat Keistad gebrand was op revanche bleek wel uit het feit dat de voormalig 1^e Divisieploeg erg goed begon aan de wedstrijd. Een déjà vu voor Vrivo, want in de 1^e wedstrijd kreeg men in de 1^e set ook al geen poot aan de grond. Passing, aanval en blokkering waren uitstekend verzorgd aan de kant van de bezoekers en een 22-25 verlies bleek onafwendbaar voor Vrivo. Geen man overboord, want zoals bekend begint Vrivo haar wedstrijden vaak onwennig en wat slapjes. Toen echter de 2^e set er geen verbetering optrad in het spel van Vrivo, en tot overmaat van ramp midspeler Daniël Brouwer uitviel met een enkelblessure, leek deze topper op voorhand al als een nachtkaars uit te gaan. Keistad won de 2^e set erg simpel met maar liefst 14-25.

Vrivo was in deze fase geen schim van de ploeg die de laatste maanden zo goed presteert. Niemand haalde eigenlijk zijn normale niveau. Dit maakte het gevoel van ontevredenheid en frustratie bij de technische staf van de Vriezenveense ploeg des te groter. “Desperate times call for desperate measures” zei een wijs man ooit (ik geloof Hippocrates) en dus werd besloten om het vertrouwde 4-2 systeem los te laten en 5-1 te gaan spelen. Dit betekende dat Martin Klomp op de diagonaal positie kwam te spelen. De enige keer dit seizoen dat voor deze spelwijze werd gekozen was nota bene tegen Keistad; toen werd door Vrivo met 3-1 gewonnen.

Deze keer moest echter het onmogelijke worden bewerkstelligd en een 0-2 achterstand ongedaan worden gemaakt. De 3^e set hervond Vrivo zich enigszins en met name door vechtvolleybal werd gelijke tred gehouden met Keistad. Toch leek Keistad aan het einde van de set aan het langste eind te trekken en de winst binnen te halen. Echter het, toch al wat ongelukkig leidende, arbitrale duo beoordeelde een door Vrivo duidelijk “uit” geslagen bal als “in”. Kan gebeuren hoor ik u denken. Saillant detail echter is dat dit op setpoint voor Keistad gebeurde. Hierdoor veranderde de toch al wat hoog opgelopen gemoederen aan Keistad kant in woedend onbegrip. Na een soort afkoel-time-out, maar wel stijgende spanning volgden een aantal kill blocks aan met name Vrivo kant. Op 28-27 beslechte spelverdeler Peter Oosterhuis met een onverwachte en bekeken doortikbal de set in Vrivo voordeel. In plaats van 0-3 werd het 1-2 in sets.

Hoewel er begrip was voor het onbegrip en gevoel “bestolen te zijn” aan de kant van de bezoekende ploeg voelde dit voor Vrivo toch wel als een soort “resurrection”. De ploeg die dood gewaand werd, ja zelfs begraven leek, rees op uit het spreekwoordelijke graf. Alles was weer mogelijk voor de thuisploeg. De sfeer bij het thuispubliek zat er inmiddels en begrijpelijkerwijs uitstekend in. De 4^e set zou zeker zo spannend blijken als de voorgaande. De twee inmiddels aan elkaar gewaagde ploegen gaven elkaar geen strobreed toe. Als de ene ploeg een kleine voorsprong pakte werd deze onmiddellijk weer ongedaan gemaakt door de andere. Bij 25 punten kon er wederom geen winnaar worden aangewezen en de spanning steeg tot ongekende hoogte bij zowel publiek als spelers. Na een zinderende eindfase sleepte Vrivo er een 5^e set uit door met 28-26 de 4^e te winnen.

Wat betreft Vrivo was de wedstrijd hierna eigenlijk al geslaagd en mede dit gevoel zorgde ervoor dat de onbevangenheid terugkeerde in de thuisploeg. Aan het begin van de beslissende set werd gelijk een voorsprong gepakt door de mannen van Vrivo en deze werd niet meer uit handen gegeven; solide werd met 15-09 gewonnen. Dit betekende het 3^e verlies dit seizoen voor Keistad, waarvan Vrivo er twee voor haar rekening neemt. Ook Vrivo heeft 3 wedstrijden verloren, maar heeft twee sets achterstand op de koploper uit Amersfoort.

Verdere conclusies na deze tumultueuze wedstrijd. Ten eerste: Keistad heeft een uitstekende ploeg, die zondermeer in de 1^e Divisie thuishoort. Vrivo heeft bewezen dat het, behalve een nieuwkomer op dit niveau, ook een ploeg is die mee kan draaien in de top van de 2^e Divisie. Ten tweede: Sport kan soms bijzonder onrechtvaardig zijn, zoals ook Vrivo wel eens ondervonden heeft. Ten derde: De Nieuwjaarsborrel na de wedstrijd, met daarbij een heerlijk buffet, allemaal aangeboden door het bestuur van Vrivo (waarvoor hartelijke dank) zorgden voor een zeer prettig verblijf in de kantine naderhand. Zelfs Keistad heeft hierdoor de krachten kunnen vernieuwen teneinde de terugreis naar Amersfoort in alle (wedergekeerde) rust te kunnen aanvaarden.

Vrivo dankt haar sponsoren en publiek hartelijk voor de onmisbare steun aan de vereniging in 2013 en ziet uit naar de sportieve relatie in 2014!Tenslotte: Ik heb mijn gedachten over “wat er nou precies gebeurd is vandaag” op papier gezet en hoop dat u bij het lezen ervan met plezier hieraan deelgenoot bent geworden. Rest mij u een fijn weekend te wensen. Tijd voor mij om naar bed te gaan…

(Wedstrijdverslag van Matthijs Oosterhuis, Vrivo, in de zeer vroege ochtend op de VOV redactie binnengekomen. Foto Vrivo)