Gemini S op de “Goed-Heilig-Man” zaterdag.

VoV, 26-11-2025. 14:30 uur. “Oh, ik kan niet wachten!” Een glunderende Erik stond bovenaan de trap. Klaar om naar beneden te gaan. Samen met zijn kinderen ging hij kijken of er iets in hun schoen zat. “Pap?” “Ja, leuk he, misschien krijgen we wel pepernoten.” “Nee papa, dat weet ik ook wel, maar waarom zet mama haar schoen niet?” “Ja dat weet ik ook niet hoor, dat moet je maar aan je moeder vragen.”

Met een gedender alsof ze van de trap af vielen stoven ze met z’n drieën in hun pyjamaatje omlaag.” “Oh, wat heerlijk” sprak Erik “Wat heerlijk, wat heerlijk, wat heerlijk.” In kleermakerszit, rondom drie schoenen, aten zij direct alle pepernootjes op. “Vinden jullie dit niet ook de állerbeste tijd van het jaar? Sint Nicolaas!” “Papa, doe niet zo, het is Sinter KLAAS.”

Toen alle hoeken van de kamer waren afgestruind en er geen pepernootje meer op te smikkelen was, sprak de vrouw des huizes: “ERIK, vergeet je niet je tas in te pakken! Jullie hadden toch afgesproken om samen naar Eemnes te fietsen? Hier, ik heb pannenkoeken gebakken. Neem er lekker van.”

Erik wist dat op de dag dat de volleybalwedstrijd in Eemnes gespeeld ging worden, toevallig ook de goedheiligman in Eemnes aan zou komen. Terwijl hij zijn tas aan het inpakken was, stopte hij er nog een extra grote plastic zak in. Voor het geval hij zoveel pepernootjes kon pakken, dat hij ze mee kon nemen in die tas. Na vijf smakelijke pannenkoeken met stroop te hebben opgepeuzeld, zei Erik terwijl hij zijn winterjas aantrok: “Zo, ik ben er helemaal klaar voor! En ik heb er echt veel zin in.” Een kus op zijn wang liet Erik een beetje blozen: “Kim, nu moet ik echt gaan hoor!”

De beren gingen op eigen houtje. Hugo lag nog lepeltje-lepeltje met de liefde van zijn leven (l’amour de sa vie). En Wouter reageerde met zijn befaamde: “Ik had slechter verwacht” toen hij de opkomst zag in de astronomische buurt van Hilversum. Op de fiets zat Tom. Bij een bankje trok de Statiegeldgraaier nog even snel een prullenbakje leeg. Verder trok Bram zijn winterjas naar beneden en keek Klaver op zijn Rolex.

Tom: “Hej, die Rolex was voor mij toch?” Erik riep: “Geen tijd te verliezen jongens, de wedstrijd wacht niet, en Sint Nicolaas al helemaal niet!” En daar gingen ze. Achter Erik aan, en die had de gang er aardig in. Toen remde hij af. “Ik denk dat er in mijn achterband een pepernootje zit. Dus eeh, ik ga heel even kijken jongens” De rest van zijn teamgenoten remde ook af en ze waren alweer in Eemnes aanbeland. Erik: “Dit is toch superleuk. Die kindertijd. Het was altijd één groot feest. En dat je dit hier helemaal kan herbeleven! Yes!”

Erik gooide zijn fiets in de berm en sprintte richting de menigte: “Ja ja ja, hij komt, HIJ KOMT!” De Statiegeldgraaier vond het ook wel een goed plan om even halt te houden. Hij hing al snel ondersteboven in een zwarte kliko van de plaatselijke eetgelegenheid. Uiteindelijk geraakten de heren toch in het ‘Huis van Eemnes’. Een matige naam voor een gymzaal en ook nog een dramatische verlichting. Toch was het een luxe sporthal. Wouter: “Ik had slechter verwacht.”

Bij Voleem speelde nóg een Markusbroer. Dus Tom zei: “Het is een wedstrijd, ín een wedstrijd. Maar ik vraag me wel af waar Hugo blijft.” Erik: “Hij komt, hij komt.” Iedereen keek naar de deur, maar geen Hugo. En even later. Ineens. Toch wel Hugo. Hugo trok lachend zijn schouders op: “l’Amour, hè. Une peux pas de Oeh lala.”

Hij mocht nog even uitzweten op de bank en de eerste sets werden gewonnen via een goed begin, een matig midden en een goed einde. Erik keek met een schuin oog naar de tribune en zei: “Uiteindelijk komt alles altijd goed. Maar ik vraag me wel af waar ze blijven.” De eerste sets gingen via 18-25 en 13-25 overtuigend naar Gemini S heren 1.

Elke set begon Klaver in de basis, maar aangezien hij nog steeds die penetrante gorgonzola geur om hem heen had hangen, werd Wouter er voor hem ingezet. “Ik had slechter verwacht” Zei Wouter dan weer, origineel als hij is. “Het promotieklasse gerommel in het midden van de set is typisch voor een team als Voleem”, aldus één van de Markusbroers. Tim de Beer: “Hoezo gerommel? Een gezellig samenzijn zou ik zeggen. Rommel bestaat niet, behalve bij mij thuis.” En Erik, die onwillekeurig naar de deuren bij de tribune bleef kijken, kon zijn aanvallers redelijk tot matig bedienen.

Het was de boomlange beer uit Almere die nog het beste gevonden kon worden door Erik. “Martijn, volgens mij zou jij kadotjes makkelijk in de schoorsteen kunnen doen, je kan er gewoon op je tenen bij! Hahaha.” Erik vroeg zich af of er morgen misschien wel een lekker stukje marsepein of een paar taaitaai poppen gescoord werden. Hij nam zich voor een winterpeen in zijn schoen te doen. Erik raakte van uit zijn concentratie, want hij dacht, dat er een pepernoot in de navel van Bram te zien was. Zijn shirt was weer iets omhoog gekropen.

Maar het was een navelpluisje. Erik: “Ik dacht al, een geniale plek om tijdens de wedstrijd nog wat te snoepen.” Toen verslikte Erik zich, samen met Gemini S, in Voleem. Ze kwamen terug en zelfs iets voor. “Oe la la” zei Hugo. En op de tribune gleed er iemand opgewonden van haar stoeltje. Hoe zou dit aflopen? Een Happy end? Zeker, want gelukkig was daar alweer Martijn. En met hem een paar ballen over het midden.

Terwijl Erik zong: “Dááár, wordt aan de deur geklopt..” Pompte Martijn de bal binnen. (21-25) De wedstrijd was niet lang of zwaar, toch had Erik een rode blos op de wangen. Overduidelijk had hij zijn gedachten al bij de pieten die zich over de tribune verspreidden. Tom gaf Martijn de titel: MVP. “Martijn Veel Pepernoten” Zei Erik, maar hij kreeg ondertussen zelf ook lekkere trek. De eindstand in de vierde set werd 16-25.

Erik riep: “Kom jongens, naar de kantine, misschien zijn ze er nog.” De biertjes werden op tafel gezet en uitgedeeld. Erik bleef staan en gooide zijn Texels in één keer achterover: “Jongens, ik moet gaan.” “Wat ga je doen dan?” vroeg Klaver terwijl hij zijn Rolex vastmaakte. “Gewoon, ik moet aanwezig zijn bij een bepaalde plechtigheid rondom een stoomboot in Naarden.” En voor iemand nog maar één slokje Texels gehad had, was Erik er alweer vandoor. Ozosnel.

gh @ VoV, verslag en foto van Bram, Gemini S.