Gezinsperikelen en iets volleybal bij 3-1 zege Gemini S
VoV, 01-12-2025. 6:44 uur. Vrijdagochtend 27 november en Wouter hoefde maar één blik op zijn barometer te werpen of hij wist alweer hoe laat het was. Terwijl hij door het gebroken keukenraam keek, zag hij zijn fiets in de regen staan. Wouter haalde diep adem en legde zijn hand op de beslagen ruit. Hij voelde koude condens en trok iets te snel zijn hand weg. “AU!” Wouter deed zijn wijsvinger in zijn mond om het bloedden tegen te houden. “Wat is er nou weer?” werd er van boven geroepen. “Niks, niks” riep Wouter.
Hij keek weer naar het messcherpe keukenraam en wist dat hij zijn vader binnenkort echt om geld moest vragen. Zo’n ruit laten zitten, kon in de winter nog eens vervelend uitpakken. Terwijl hij bedacht hoe hij dat moest brengen keek hij naar zijn fiets, helemaal nat van de regen, met in de opengeslagen fietstas iets blauws. Hij herkende de kleur van de nieuwe rugzak van zijn zoon.
Zijn zoon die enorm veel zin had in het schoolreisje vandaag naar Pretpark Oud Valkeveen. En ook veel zin om trots aan iedereen zijn nieuwe Pawpatrol rugzak te laten zien. Wouter deed zijn instapklompen aan en sjokte door de miezer naar zijn fiets. Hij pakte de drijfnatte blauwe rugzak en liep terug naar het huis. Prompt glipte hij uit zijn klomp en stapte in het zompige mos. Natte sok. “Dat ook nog.” mompelde Wouter.
“Harry”, riep Wouter naar zijn zoon die met zijn ondergeplaste deken naar beneden kwam. “Harry, je moet vandaag toch even die oude Megamindy rugzak mee naar je schoolreisje.” Wouter’s zoon keek hem niet begrijpend aan. “Pap, ik heet geen Harry. Waar is mijn Pawpatrol rugzak?” “Dat weet ik niet ventje,” hij hield de rugzak achter zijn rug, “Megamindy is toch ook leuk.” “Ja pap, maar de grote jongens van mijn school zeggen dat ik een meisje ben, en duwen me met mijn hoofd in de WC-pot.”
Wouter tilde zijn drijfnatte zoon op en rook de penetrante urinelucht nu van dichtbij. “Gadverdamme” zei hij iets te hard terwijl hij zijn kind met een klap terug op de grond zette, hij kreeg direct spijt en hoorde nog net zijn zoon zeggen: “..dat ik een meisje ben?” “Nee hoor, ik denk niet dat je een meisje bent.” “Pap?” Er werd naar zijn druppende donkerrode vinger gewezen. “Je bloedt.” “Ohja, eeh, dat is niks hoor. Kijk maar, ik doe mijn vinger even in de mond en het bloeden is alweer weg.”
En terwijl hij met een trieste glimlach naar zijn welpje keek, proefde hij een veelzeggende smaak voor wat de dag brengen zou. “Waar smaakt bloed naar?” Zei zijn ventje. “IJzer” antwoorde Wouter terwijl hij met een zuur gezicht de sterke ochtendurine moeizaam doorgeslikt kreeg. Dus Wouter dacht: ‘Nou, laat de rest van de dag maar komen.’ Zijn werk als conciërge ging van het ene probleem naar het andere probleem. Van opstootje naar daklekkage en van ongeplande zwangerschap naar uit een hand gelopen muizenplaag. Die avond at hij nog snel de te lang gekookte pasta met aangebrande rode pastasaus. Eindelijk trok hij de deur achter zich dicht, ging op zijn natte zadel zitten en was op weg naar zijn volleybalwedstrijd.
Hij wilde zijn schoenen uit zijn tas pakken terwijl de beren uit Almere de kleedkamer binnen kuierden. Martijn ziet er altijd smooth uit, haren mooi gekamd en een strakzittend merkjasje. Wouter: “Wat zie jij er weer eens gelikt uit.” Martijn: “Dankje.” Tim: “En wat voor beer maakt mij dat dan? Of bedoel je dat niet Wouter? Weet je Wouter, ik vind jou altijd de minst sympathieke midden.” Martijn: “Laat hem maar Wouter. Hij is in een slecht humeur.
De gemeente is op bezoek geweest voor een interventie wegens overlast.” Wouter: “Hoezo dan?” Tim: “Belachelijk! De buren hadden geklaagd dat de stapel oude matrassen in onze voortuin hun uitzicht bedierf.” Wouter: “Bederfde.” Martijn: “Bedorf” Tim: “Ik ben Nederlands leraar jongens, luister gewoon naar mij.”
Martijn: “Met acht twee persoons matrassen in de voortuin ja. Ik ga trouwens even schoenen kopen hierboven.” Wouter: “Oeh, dan ga ik mee. Ik ben mijne vergeten. Kan ik ze in de wiebetaaltwat zetten denken jullie?” Wouter kocht de afgeprijsde Dutchy’s van 29,95 en Martijn de Aesics van 250,-. Behalve Mihoen-Mike was iedereen van de partij. Wouter: “Hoeveel verdien je eigenlijk met die blikken verzamelen Bas?” “Nou,” zei de Statiegeldgraaier, “op een goede dag kan dat zo maar iets van 72,15 zijn.”
Bas keek Wouter ineens argwanend aan. “Maar je gaat niet in mijn wijken graaien he? Weet je wat? Ik zet je wel in de basis, en dan denk je er nog maar eens over na.” En zo geschiedde en speelde Wouter ineens de wedstrijd. Hij genoot ervan. Erik zag het en zei tegen Wouter: “Je had zeker wat in je schoen vanochtend, of niet?” Wouter glimlachte en keek langs Erik heen. Zijn glimlach veranderde in een grimas bij het zien van de behaarde buik van Bram, en het grijze navelpluisje. “Doe eens normaal man” snauwde de tweede scheids. En Bram trok snel zijn shirtje omlaag.
Erik sprak breed lachend: “Ik heb de eerste set helemaal niet geserveerd jongens. Ik geloof veel, maar dit is echt ongelofelijk!” En dat was waar. Wouter: “Sow, het was 25-8 voor ons! Dat was onze beste set tot nu toe. ” Tom grijnzend en knipogend: “Wat had je dan verwacht?” Wouter: “Nou, dit niet!” Tom: “Maar had je het beter verwacht?” De Statiegeldgraaier reageerde voordat Wouter iets kon zeggen: “Jongens, dit houden we vast. Ik zeg altijd maar, zoekt en gij zult vinden.”
“Tres bien” zei Hugo terwijl hij naar de tribune keek. Hij blies een kushandje nadat hij gezwaaid had. Wouter keek tegen wie Hugo het had en vroeg aan Bas: “Speel ik deze set ook Bas? Die schoenen die zitten een beetje strak, ze hadden alleen nog Dutchy’s in maat 43, mijn tenen voel ik bijna niet meer.” Tom: “Maar je speelt goed hoor, je bent op weg naar MVP.”
Dat kon Wouter niet aan zich voorbij laten gaan en hij ging weer moedig op zijn benen staan. De tweede set had Smashing ’72 met jongens als Jan-Frank, Kees en Taco niks in de melk te brokkelen. De stand 25-19 liet duidelijk zien dat Smashing ’72 ook de wedstrijd ging verliezen. Jan-Frank kreeg het niet voor elkaar om het hebben van twee voornamen om te zetten in dubbele punten. De passing van het Diemer team zakte als een pudding in elkaar.
Het verschil tussen de twee teams was vooral te zien aan de diagonalen. Klaver wist al snel hoe laat het was (en droeg niet eens zijn Rolex), terwijl de diagonaal van Smashing Diemen, in zijn 72 balcontacten, meer fout deed dan goed. Serveseries van Tim en Wouter stonden in schril contrast met ALLE services van de diagonaal van Smashing ’72. Deze knul presteerde het, om letterlijk al zijn services fout te serveren. Zelfs Wouter kon daar niet anders op reageren dan: “Het is een groot talent, maar dit is wel heel slecht.”
In de derde set kwam onze amoureuze handkusser Hugo het veld in en met enkele kanonbomservices was het zo maar 25-15. De laatste set verloor Gemini S (22-25) door eigen fouten en een verbazend sterk blokkerende Kees. Wouter: “Ik had mijn vader op de tribune verwacht.” Met wat gezang en gelach sloot Gemini S H1 de wedstrijd af. Wouter: “Het was me het weekje wel. En wat een dag zeg, hallelujah. Maar de wedstrijd ging best ok.” Tom stootte Wouter aan: “Wouter jij bent MVP, of had je wat anders verwacht?” Wouter: “Ja, jeetje, gehoopt wel, maar dit was gewoon een goeie pot. En nu een lekker blikje bier.”
De statiegeldgraaier was klaar voor actie en keek gehypnotiseerd op. Wouter kauwde voorzichtig op een bitterbal en zei: “Hij is zacht. En een beetje lauw. Maar al met al smaakt het mij goed.” Erik: “Ze zijn bruin en lijken op pepernoten. Dat is meer dan genoeg voor mij.” Tim: “Ik denk dat ik er een paar in mijn broekzak doe voor onderweg.” Klaver: “Ik blief ze niet hoor, ik ga straks nog even een kaasplankje snaaien bij Dudockx Bar&Kitchen met wat vriendjes van me.” Wouter keek het team rond en had nooit verwacht dat dit het team was waar hij oud mee ging worden.
Enkele uren later ging hij weer naar huis. Wouter pakte zijn tas. Deed zijn regenjas aan. Liep naar buiten. Stak zijn hand uit zijn mouw en voelde. Daarna keek hij omhoog en zag dat het droog was. “Ik had slechter verwacht” zei hij glunderend.
gh @ VoV, verslag en foto van BB Coolstar, Gemini S