Het kon beter, maar terechte 3-1 zege Sovoco D1 vs. VVU D3

VoV, 15-12-2025. 11:25 uur. Helaas zat het niet helemaal mee deze week: een geblesseerde Dorith die tot einde van het jaar niet mag spelen, een zieke Charla en Tessa die nog niet inzetbaar zijn. Maar daar tegenover stond gelukkig – zoals aangekondigd – de tijdelijke terugkeer van een oude bekende. Daniela komt ons 2 weken versterken, vanwege de personele uitdagingen (waarvan wij overigens dachten dat die volgende week pas zouden beginnen…). Supergezellig en fijn!

Tegenstander VVU3 waren we in de voorbereiding al tegengekomen en leek geen hoogvlieger, dus wij waren ondanks de tegenslagen gebrand op een overwinning. Met twee super enthousiaste talenten van de week, waarvan er eentje wel verdacht veel leek op onze Dorith die toch echt geen kinderen heeft, en weliswaar niet heel veel maar wel onze trouwe supporters en een paar van de tegenstander op de tribune, waren we er helemaal klaar voor.

Kyra, Tess, Sandra, Kim, Maike, Daphne en Hanneke begonnen redelijk scherp aan de wedstrijd, maar konden nog niet meteen een vuist maken. Lang ging het gelijk op. Pas richting de 20 wisten we door een serviceserie van Tess wat afstand te nemen. Dat wisten vol te houden: 25-19 voor ons!

We waren ervan overtuigd dat als we zelf wat netter zouden spelen en de service-opdracht zouden blijven uitvoeren, we eerder en makkelijker het verschil zouden moeten kunnen maken. In de 2^e set pakten we dan ook meteen een voorsprong (10-5) en lukte er veel. Toch verslapten we weer iets en na een lange servicereeks van VVU, waarin wij de bal niet bij hen op de grond kregen, stonden we ineens 14-17 achter.

Dus: peper er in, goede services van Sandra en Kim en hard werken. Steeds als het leek te lukken, lieten we het ook weer glippen. Op 19-22 kwam Anna-Lynn erin voor Maike en op 20-24 leek het met ons gedaan. Daar waren wij het echter niet mee eens. Dus nog even doorknokken en sterk serveren door Kyra en hoppa: 26-24 voor ons!

In dezelfde opstelling als de eerdere sets wilden we de 3^e set het dan echt anders doen. Nou ja, anders werd het: 5-10 stonden we achter toen Tjarko ons maar eens even streng toesprak. Heel langzaam kropen we daarna dichterbij. De foutenlast van VVU was de hele wedstrijd al hoog, maar dat betekent dus dat wij ook nog te veel fouten maakten… We zetten de achtervolging in. Daniela maakte haar rentree, voor Maike. En zo was het uiteindelijk 24-24. Afmaken die hap!

Zou je kunnen denken. Dachten we ook wel, maar we wilden het publiek ook waar voor hun tijd geven. Dus vanaf hier wisselden we aces af met directe servicefouten, mooie reddingen en aanvallen met slordige foutjes en rekten zo deze set nog ietsjes op. Ietsjes hoor.

De scheidsrechter leerde ons dat zeuren zin heeft, althans, door sommigen. Want hij floot al voor de service van Daphne terwijl Hanneke nog aan het dweilen was. Dat zei Daphne ook, maar hij reageerde niet, toen riep Hanneke het nog even waarna hij zijn schouders naar haar ophaalde en Daphne maar snel nog net binnen de 8 seconden serveerde.

Wij pakten het punt. Gelukkig. Maar de aanvoerder van VVU vond dat ze er toch wel erg veel last van hadden gehad en toen gaf hij alsnog een dubbelfout. Vreemd. Anna-Lynn kwam er kort in voor Sandra voor het blok. We vochten voor wat we waard waren, maar op 33-34 moesten we toch onze meerdere erkennen: 33-35 voor VVU. Pffff.

We waren er klaar mee. Op een goede manier. VVU was er duidelijk ook klaar mee, maar niet op een goede manier. Die leken helemaal op. Daphne en Kim maakten de afspraak ze helemaal kapot te serveren en daar begon Daphne goed mee met 5 keer op rij. Dat deed Kim even later ook en zo namen we al snel afstand. Omdat we inmiddels wisten dat je nooit zeker kan zijn, deed Tess er nog een schepje bovenop met 6 keer. Maar ook Daniela (3) en Kyra (5) namen het zekere voor het onzekere.

Luna kwam er nog in en er kwam een taart van Tjarko in het vooruitzicht, want VVU leek de 10 niet te gaan halen. Meer motivatie hebben wij niet nodig. En zo lief van de trainer dat hij zelf noemde dat Tess bovendien goed had geserveerd ondanks dat hij tegen haar gepraat had! Hij was het helemaal met het team eens dat dit een 2^e taart waard was. Daar kunnen we ons dus op verheugen, want deze laatste set werd 25-9! En dus een 3-1 overwinning voor ons.

Er was direct al een traktatie omdat Eline vandaag jarig was. Het jaarlijkse moment dat we Spakenburgs hart eten, heerlijk! Daphne zat te shaken en kon niet wachten tot ze ook het laatst overgebleven stukje mocht opeten.

Volgende week mogen we weer aantreden, als een van de weinigen in onze poule. Dan kunnen we de stand weer gelijktrekken qua aantal gespeelde wedstrijden. Zijn jullie erbij om 17.00 uur in De Bunt tegen nummer laatst Zaanstad D2? Ondanks wat personele uitdagingen, snappen jullie wat onze intenties zijn… Kom allemaal aanmoedigen en daarna gezellig de pub-quiz spelen, die wij overigens met dezelfde intenties aangaan… Tot dan!

gh @ VoV, verslag van en foto via Hanneke van den Broek, Sovoco D1.