Het zat er niet in voor Dynamo!

“Zaterdag stond er wel degelijk nog wel wat op het spel want bij winst konden we kiezen of we in de Topdivisie wilden blijven of niet. Na de 3-1 nederlaag en de opstanding van VVC Vught is het bij ons helemaal duidelijk. Het wordt volgend jaar eerste divisie.”  Zegt trainer coach Raymond Keemers na afloop van het verloren duel tegen Donitas.

“We begonnen aardig tegen de Groninger studenten en konden in de eerste set de foutenlast laag houden. Het werd een spannend slot waarin wij de sterkste bleken te zijn. Met 25-23 was de eerste stap gezet. Maar waarom zouden we het in de laatste wedstrijd anders doen dan in de voorgaande wedstrijden. In plaats van het initiatief te nemen gaven we het initiatief aan het begin van de tweede set compleet weg. Bij 0-5 hadden we al vier punten gescoord voor Donitas. We waren niet meer bij machte om dat verschil om te buigen en Donitas won de tweede set verdient met 19-25.

Ook in de derde set bleef de foutenlast te hoog aan onze kant. We wilden weer te snel het punt scoren en daardoor werd het spel te slordig. Ook blokkerend was het onder de maat waardoor Donitas vrijuit kon aanvallen. In het tweede gedeelte kwamen we nog wel wat terug maar de inhaalrace bleek te laat ingezet (20-25).

Het werd een moeilijk verhaal maar toch haalden we nog een keer alles uit de kast. We kregen in de vierde set dan ook genoeg kansen om de set naar ons voordeel te doen kantelen maar op deze momenten lieten we het afweten. Bij 23-24 kreeg Kira Steggink de verdiende publiekswissel. Donitas pakte de eerste kans en wist de wedstrijd te winnen.

Heel erg jammer dat we ook deze kansen, want die waren er wel degelijk, niet gepakt hebben. Van de andere kant is de keuze, ook al zou die zich nog aandienen, niet moeilijk. Iedereen was het er over eens dat we, met name de tweede helft, niet hebben gebracht wat we kunnen. We konden niet onder de druk vandaan komen en dan is het aan het eind van de rit duidelijk. De basis bleek te smal te zijn dit seizoen.

Ja, en dan was het ook de laatste wedstrijd van Rob Luyrink en mij. Na de domper verwerkt te hebben is het uiteindelijk toch uitgedraaid op een mooi feestje. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik ongelooflijk trots ben op deze groep meiden. Vier seizoenen lang hebben we elk seizoen wat gehad om voor te spelen. De eerste twee jaar deden we tot het eind mee om het kampioenschap, vorig seizoen moesten we in de Topdivisie op het laatst nog even alle zeilen bij zetten om behoud te realiseren en dit seizoen hebben we tot het laatst knetterhard geknokt voor handhaving.

Maar altijd was er een geweldige sfeer en was het altijd een feest om met deze Tubberger meiden te werken. Dat zal ik echt gaan missen. Bij deze wil ik de meiden en Rob ook “Onmeunig” bedanken voor vier topjaren. Maar niet alleen hen. Ook onze sponsor Hendriksen Accountants en Adviseurs, het bestuur en alle vrijwilligers hebben wij in het zonnetje gezet. Elke wedstrijd zijn zij het weer die alles tot in de puntjes hebben geregeld. Grote klasse en dan kun je alleen maar trots zijn op deze geweldige club!

Het team heeft Kira, Rob en mij op een geweldig afscheid getrakteerd. Foto’s van vier seizoenen (sommigen zie je liever niet meer :)), mooie kado’s maar bovenal heel veel waardering en dat doet ons geweldig goed. Tot slot wens ik Ron en de meiden de komende seizoenen heel veel plezier en succes toe.

(Wedstrijdverslag van Raymond Keemers, Dynamo Tubbergen)