Juryleden bij beoordeling Schut overruled

In ons artikel van 4 januari 2015 besteedden we aandacht aan N1 scheidsrechter Jeroen Schut, die toen besloten had om na een lange carrière de scheidsrechtersfluit aan de wilgen te hangen. Plotsklaps als een donderslag bij heldere hemel stopte hij er midden in het seizoen mee. Zie hiervoor  http://www.vizieropvolleybal.nl/archieven/30944

Destijds wilde Jeroen niet nader ingaan op de redenen waarom, maar omdat ons onlangs geruchten bereikten dat hij op basis van ‘beoordelingsfouten’ weer door de Nevobo ‘benaderd’ was en hij toch weer op de bok zou gaan, vonden we dat we nogmaals bij hem aan de bel moesten trekken. En per mail na te vragen wat er nu precies gebeurd was. Na een tijdje wikken en wegen wilde Jeroen deze keer wel het een en ander kwijt over hoe zijn beslissing toen tot stand was gekomen en welk vervolg dat had gekregen.

Jeroen blikt onderstaand terug op de periode voorafgaand aan zijn besluit, op zaken die naar zijn mening niet deugden en de reden waren voor zijn ‘degradatie’. Daaruit blijkt dat niet de ‘degradatie’ als zodanig,  maar de aanleiding tot en de redenen van de degradatie voor zijn besluit bepalend waren.

Was jouw ‘degradatie’ de reden om te stoppen?

Jeroen vertelt: “De laatste tijd gebeurden er te veel ‘rare’ dingen; met name overigens met andere scheidsrechters en lijnrechters, maar soms ook met mij. Meestal vond ik het gewoon ‘onhandig’of ‘onnadenkend’ gedrag en trok ik me er niets van aan (gewoon lekker blijven fluiten) maar zo nu en dan was het ook aan te merken als ronduit beledigend, vriendjespolitiek, afrekenen en manipulatie.

Bij de start van het seizoen 2014 / 2015 mocht een groep normaal functionerende scheidrechters, waaronder ik, zonder goede reden geen herenwedstrijd meer fluiten. Deze onzin is inmiddels –na mijn stoppen- weer aangepast vanwege veel kritiek en omdat dit onmogelijk was in de aanwijzing/planning, en dat geeft de onnadenkendheid wel aan.

Hierdoor kreeg ik alleen maar damesduels aangewezen in de Eredivisie, waarbij ik ook nog alleen wedstrijden kreeg in de bodem van de Eredivisie (alle wedstrijden met het Talentteam, VC Weert of Lycurgus) met het bijbehorende niveau, meer dan de helft van deze wedstrijden floot met beginnende eredivisiescheidsrechters, en meer dan de helft van de wedstrijden juryleden toegewezen kreeg die bekend zijn om het geven van lage cijfers. Vier van hen wisten zelfs bij het evaluatiegesprek mede te delen dat “dit een wedstrijd was van een laag niveau, zodat er geen hoge beoordeling voor de arbitrage in zat”.

Eind december 2014 werd ik door de Nevobo afdeling arbitrage gebeld, dat mijn slechte prestaties (daar lach ik om) tot degradatie naar de Topdivisie ging leiden. Binnen zeven wedstrijden ga je dan van gewoon Eredivisie scheidsrechter, naar alleen damesscheidsrechter, naar Topdivisie. Ook de asociale wijze waarop men mij dit mede deelde met tijdens het gesprek o.a. de opmerking “Je zat in deze groep om je te laten proeven aan de Eredivisie”. Blijkbaar wist coördinator Hans Bontekoning niet eens dat ik daar al vijf seizoenen zonder ooit problemen te hebben gehad in floot? En de volledig onterechte verwijzing naar zogenaamde slechte prestaties (“heb je dat zelf niet door?”) heeft mij toen doen besluiten direct te stoppen.”

De beslissing tot degradatie is gewoon genomen door de gehele commissie op basis van de cijfers (van de juryleden) van een stuk of zeven wedstrijden. Als je ziet hoe ze deze cijfers tot stand hebben gebracht , voel je je echt in het pak genaaid! Daar is geen rekenfout in gemaakt, dat hebben ze gewoon mooi in elkaar kunnen draaien.

De teambeoordelingen bewijzen hun waarde!

Een maand (half januari 2015) later echter lukte het ook de teambeoordelingen van de Eredivisieteams mee te nemen in de berekeningen en beoordelingen. En ja, dan komt er ineens een heel ander beeld uit omdat de vooringenomenheid, waarvan enkele juryleden last hebben, niet meetelt (er lopen ook veel uitstekende juryleden rond hoor). Een team kijkt niet naar het niveau van de wedstrijd om een scheidsrechter te beoordelen, en doet ook niet aan vriendjespolitiek richting scheidsrechters. Daar kom dan je natuurlijk veel beter uit.

Tijdens het seizoen heb ik nog om de beoordelingen van sommige juryleden gelachen. Heb bijvoorbeeld een prima pot gefloten bij Set-Up ’65 in Ootmarsum. Maar kreeg ontzettend lage beoordeling van een jurylid,  die ook nog eens veel te laat was en bijna alle controles door mij en de 2e scheids liet uitvoeren. Dag later erg goede beoordeling van zowel het winnende als het verliezende team. Dan lach ik toch gewoon stiekem in mijn vuistje… Maar ja, ik had niet gedacht dat het later zulke gevolgen zou hebben.

Ik denk dat er op basis van bovenstaande enkele mensen in de Commissie Arbitrage zijn geweest die bovenstaande ook wel hebben opgemerkt en dat aan de kaak hebben gesteld. Ik heb een maand na mijn stoppen dan ook de excuses van de commissie gekregen en het verzoek om weer terug te keren. Overigens heb ik ook veel steun gehad van collega scheidsrechters

Was stoppen nu definitief of tijdelijk? 

“Ik zou graag blijven fluiten, maar bij de huidige werkwijze van de Arbitrage, waarbij veel te veel ruimte wordt gegeven aan Jan en Alleman voor afwijkend gedrag, en waardoor regelmatig respectloos wordt omgegaan met vrijwilligers, voel ik me niet thuis. Daarnaast vermaak ik me best in de weekenden. Als ik in september niets te doen heb, kan ik altijd nog in de 3e divisie terecht, zonder al die spelletjes die gespeeld worden.

gh @ Vizier op Volleybal.

Volg ons op Twitter of Facebook via @VizierOpVolley  of  https://www.facebook.com/gerhard.heerink.1