Moeizame 2-3 zege Sovoco D1 tegen Volevo
VoV, 18-12-2023. 6:59 uur. De afgelopen week liep geheel in lijn met de voorgaanden. Er waren zieken, afwezigen door werk of school, (half) geblesseerden en er was ook weer een tand door de lip, waardoor Floor en Hanneke weer quitte staan. Niet alles was hetzelfde; de vloer in De Engh was maandag zowaar iets minder glad dan de week ervoor.
Donderdag kwam Floris pas halverwege binnenrennen – iets met kerstpakketten, drukte en storing in de parkeergarage en dan niet alleen zelf vaststaan maar ook het verkeer moeten gaan regelen – maar wij waren al heel netjes allemaal bekende oefeningen aan het afdraaien. Zo moesten we dan toch klaar genoeg zijn om tegen nieuwkomer Volevo aan te treden.
We wisten van tevoren heel weinig van dit team. We hadden ze even zien spelen in Zaanstad, maar niemand was ooit in De Fluit in Leidschendam geweest (niet te verwarren met Leiderdorp, wat toch menigeen deed deze week). En aan de uitslagen te zien, konden we flinke tegenstand verwachten. Wij hoopten overigens dat Volevo ons ook even had zien spelen in Zaanstad, want daar ging het zo niet goed met ons dat er dan wellicht sprake van onderschatting zou kunnen zijn bij de tegenstander. De Fluit is kennelijk heel trots op het zwembad want dat stond met koeienletters meerdere keren goed aangegeven. De sporthal (met 2 zalen, wajo!) lag wat meer achteraf en had duidelijk ook al heel lang weinig aandacht gekregen…
In de kleedkamer liep ook gewoon een man, die vervolgens Hanneke vriendelijk groette. Kennelijk zag ze er toch niet zo dreigend uit als ze hoopte. Meerdere deuren en ruimtes bleken op onze kleedkamer uit te komen en de deur naar de wc kon niet op slot. Leidschendam is kennelijk een heel open en vooruitstrevend dorp?!
De wedstrijd voor ons liep flink uit. Dus Eline ging ‘m al knijpen; zij had die avond nog een deadline voor het inleveren van een opdracht. Waar ze overigens inmiddels wel de antwoorden al voorontvangen had. Boven op de tribune probeerde een deel te ontdekken wat er toch in het mysterieuze kamertje zat (nee, geen wc Floor) en overwogen ze nog de grote speaker te saboteren. Maar de speelster die ‘m aanzette kwam zo vriendelijk over dat we dat echt niet konden maken.
Dit moest allemaal heel stilletjes – als in: met weinig bewegingen – gebeuren, want voor je het wist had de sensor je in de smiezen en kwam je in de spotlight te staan. Beneden was Anto inmiddels ook gearriveerd en ze had 2 waterdragers–aangooiers–aanmoedigers–therapeuten-managers-afvangers-fotografen meegenomen in de personen van Lucas en Thomas. Op volle kracht!
Met Floor, Sandra, Kyra, Daphne, Kim, Lieke en Hanneke begonnen we behoorlijk scherp aan de 1e set. Volevo had moeite om de pass te brengen, waardoor ze ook aanvallend nog niet veel konden doen. Wij hadden het aan onze kant goed op orde en waren onder andere lekker aan het blokkeren. 13-25 voor ons, leuk!
Met de waarschuwing in de voorbespreking van Floris in het achterhoofd – Volevo lijkt zich na een 1e verloren set altijd wonderbaarlijk te kunnen herstellen in de 2e – en natuurlijk onze eigen ervaring na eenvoudig gewonnen sets, gingen we in de 2e set vol gas door. We moesten er af en toe wat meer voor werken, maar we bleven in controle. Kyra wist Kim vaak en succesvol te vinden, ook als de pass wat uit het net lag, en we lieten verder ook mooie dingen zien. Eline kwam er een rondje goed in voor Daphne. Met een stuk of 4 punten voorsprong gingen we de 20 in. En toen….. gebeurde er iets vreemds.
De scheids zag een duidelijke uitbal niet en kort erna een duidelijke touche niet. Beide in ons nadeel. En of wij konden daar niet goed mee omgaan, of we wilden té graag het heel goed afmaken, want we waren het helemaal kwijt. Het gevoel in het veld veranderde, de pass ging wankelen en we durfden niet meer aan te vallen. Zo kroop Volevo dichterbij. Daniela was er ingebracht voor Kim en hufte er een lekkere bal in. Maar ook dat hielp ons er niet overheen. We verloren met 25-23. Superstom en zonde!
In de 3e set ging Eline spelverdelen, Kyra passen-lopen en Floor naar de kant. Daniela bleef staan.
Direct ging het passend mis en kwamen we niet aan aanvallen toe. Ook hadden we blokkerend even minder grip op de aanvallers van Volevo. Het was echt worstelen en steeds meer kopjes gingen hangen. We leken niet meer vol voor elke bal te gaan en de servicedruk was ook een stuk minder. Toch lukte er met fases dingen wel heel goed, zoals de aanvallen van Eline met Daniela. Maar we bleven achter de feiten aanlopen. Zo verloren we ook deze set, met 25-18.
Wat waren we nou weer aan het doen?! Het onszelf heel moeilijk maken. Zucht.
Set 4 ging Kyra weer spel verdelen, kwam Maike erin op dia en verhuisde Daphne naar passer/loper. Het lukte onze servicedruk weer wat omhoog te gooien en we hielden behoorlijk veel van de grond. De pass bleef nog wel wat wankel. Maar met hard werken kregen we het goede gevoel weer te pakken. Ondertussen sloeg Volevo voor de 5e keer Floris langs de zijlijn omver. Hij had voorgaande ballen vrolijk opgevangen ergens op het lijf, want ja, ze waren allemaal uit en dus een punt voor ons.
Maar voor deze harde gericht op zijn hoofd (en dus de muur) van de midden bukte hij toch snel maar even. Bij dezen; zowel het team als Floris zelf vinden het geen enkel probleem als teams hem vaker als schietschijf willen gebruiken! 😉 Oja, het volleybal; we wonnen deze set weer goed met 19-25.
De vijfde set wisten we dit spel vol te houden en met o.a. lekkere services van Maike trokken we zo toch nog de winst naar ons toe: 10-15 en dus 2-3 voor ons.
Wat hadden we er weer een moeilijke wedstrijd van gemaakt! Werd het toch nog een latertje… We benoemden veel punten die beter kunnen en moeten. Toch zijn we wel winterkampioen, woehoe! Tijdens de nabespreking kwam ook weer iedereen gezellig binnenlopen. Geen mannen dit keer, maar de dames hadden soms zo lang nodig om te zien dat niet hun eigen team in de kleedkamer zat, dat Floris toch maar even de deur blokkeerde.
Om vervolgens de andere deur open te zien gaan met de 5e speler die het probeerde. Ook bij het douchen liepen de dames naakt over de gangen om hun haar te föhnen, dus we hadden het toch goed opgemerkt van die open en vooruitstrevende cultuur in Leidschendam!
We dronken nog even een drankje en aten de lekkere Spakenburgse traktatie van Eline – want die was woensdag jarig – terwijl Volevo al voorzichtig begon aan hun kerstgala. Daar waren wij ook voor uitgenodigd, maar diverse verplichtingen maakten dat wij toch maar gewoon huiswaarts gingen. Sandra kreeg terecht op haar kop want zij had verzaakt de tosti te eten en daarom deze moeizame wedstrijd veroorzaakt. En de analyse over de 5e set is nu volmaakt; ‘wie het eerst bij de 8 is, verliest’ geldt alleen als het onze tegenstander betreft. Dat hadden we deze week nu helemaal bewezen.
Nu even wat gas terug en bijkomen. En dan in 2024 fris, fit en scherper dan ooit weer verder! Bedankt voor alle support en hele fijn feestdagen gewenst allemaal!
gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco Dames1. Foto idem