Sovoco D1 wint redelijk eenvoudig van Spaarnestad D2
VoV, 26-09-2021. 14:49 uur. Vandaag mochten we afreizen naar de oude, vertrouwde – maar vooral oude – Beijneshal in Haarlem. In de aanloop was er nog veel onduidelijkheid over of het water er wel te drinken zou zijn en we wel konden douchen, omdat er een legionella besmetting was. Dit hadden we toevallig op de website van Spaarnestad gelezen. Alle pogingen om van tevoren in contact te komen om te weten waar we aan toe waren, liepen op niks uit. Dus hielden we met alle scenario’s rekening.
Aangekomen in de hal was het ook nog niet meteen duidelijk, want er hingen verschillende boodschappen aan de muren (nee, niet díe (grote) boodschappen, al rook het daar wel erg naar bij de kleedkamers. Ik zei al: oud én vertrouwd). Maar douchen bleek gelukkig te kunnen. Toch waren we blij met onze thuis-gevulde bidons. Je weet immers maar nooit. Ja het leven van een simpele volleybalster gaat niet over rozen, nu weten jullie wat wij zoals moeten doorstaan 😉
Voor Floris was het bezoek aan de Beijneshal een trip down memory lane. Toen hij het CIOS deed, had hij zijn lessen jazzdans in deze hal, vertelde hij. Helaas was hij van mening dat het te lang geleden was om voor te doen hoe dat er uit zag… Ook begon hij zijn trainerscarrière bij Dames 1 van Allides, een van de voorlopers van Spaarnestad. Dus ondanks de ongemakken van de hal, was het ook weer fijn om er te zijn!
Kirsten was weer van de partij, maar Daniela en Tirzah niet, dus laat het moment dat we compleet zijn nog even op zich wachten. Gelukkig was Franke bereid om mee te gaan – ze doet immers alleen de thuiswedstrijden mee. En dat ondanks haar gekneusde vinger(s). Ook Kim van dames 2 kwam na haar eigen wedstrijd naar Haarlem gesneld, om na de 1e set aan te kunnen sluiten. Heel fijn!
We kleedden ons in de gang om, want alle kleedkamers zaten vol (en roken dus niet zo fris). En de voorbespreking gebeurde vervolgens in een hoekje achteraf, in de donkere krochten van de hal, zoals Britt mooi zei. Aanvalsplan: serveren zoals op de training en de pass (beter) op orde. Dat is immers de basis van het spelletje.
En zo startten we in een over-warme hal aan de wedstrijd. De schrik sloeg ons bij het inspelen nog om het hart, want Sandra ging door haar enkel in een poging Kirsten te behoeden van een bal op d’r hoofd. Daarbij kwam ze echter op Kirstens voet terecht. Ai! Met even rustig aan en tape er om, kon ze gelukkig wel mee doen. Maar de gevaren waren nog niet uit de weg. Bij het inslaan deden de muggen er echt alles aan om ons al uit te schakelen, met hun midden voorop. Van rechtdoor inslaan vanwege de veiligheid van het andere team hadden ze nog nooit gehoord. Of was het onvermogen? Na dit overleefd te hebben, begonnen we de strijd met Britt, Sandra, Kyra, Charla, Lieke, Franke en Hanneke.
De 1e set verliep stroef. Het leek wel of we de voorbespreking meteen weer uit ons geheugen hadden gewist. We serveerden heel veel fout en de pass was ondermaats. We speelden niet om te winnen. Na wat geworstel, kwamen we op vechtlust uiteindelijk nog net op tijd los. De set ging met 21-25 naar ons.
Dat kon en moest anders. Meer communiceren, service druk en met durf aanvallen. Dat lukte nu een stuk beter! De pass ging ook beter lopen. Spaarnestad ging – mede door onze druk – veel fouten maken. Zonder problemen pakten we deze set met 13-25.
Na zo’n eenvoudige set is het altijd lastig om dat vast te houden. Dat gebeurde ook in de 3e set. Het liep even wat stroef, waardoor het in het begin gelijk op ging. Onze service haalde het niveau van de training nog niet. We spraken elkaar streng toe, schakelden een tandje bij en Daphne kwam erin voor Charla. Snel hadden we het weer op orde en liepen we uit. Ook set 3 was voor ons: 18-25.
Nu was de tegenstand van de muggen echt gebroken. In set 4 begon Kirsten voor Sandra en bleef Daphne staan. We hadden alles mooi onder controle. Onze aanvallers wisselden harde klappen diagonaal en rechtdoor lekker af, we serveerden goed en de pass was redelijk stabiel. Kim kon zo Franke ontlasten, die in de 3e set haar al pijnlijke hand nog meer had geblesseerd. Met speels gemak stootten we door en wonnen we met 9-25!
Hoppa! Weer 4-0 winst én zonder set verlies koploper. Floris gaat nog spijt krijgen dat hij een taart bakt bij elke 4-0 winst! Overigens hebben we die van vorige week nog te goed… Hoewel er echt nog genoeg punten beter kunnen, werkten we goed en positief samen en hebben we het netjes afgemaakt.
Als dank – of misschien als goedmaker voor de hitte in de hal – konden we genieten van een heerlijke IJSKOUDE douche. Beetje jammer. Een aantal ging daarom voor het scenario ‘douchen kan niet’ en vertrok snel om thuis warm te douchen. De rest deed een poging zich van zweet(lucht) te ontdoen, niet in de minste plaats omdat enkelen de avond in het spelletjes café in Haarlem ging voorzetten.
Ook zo sneu om daar met onze zweetlucht alle andere gasten weg te jagen. Of zou men dat in Haarlem wel gewend zijn? Nou ja, het was nog erg gezellig heb ik vernomen, daar gaat het om.
Volgende week spelen we thuis, tegen een meer recente oude club van Floris: Vives Dames 1. Komen jullie ons aanmoedigen om 17.00 uur?
gh @ VoV, verslag door Hanneke van den Broek. Sovoco D1. PS: Er is nu ook foto-bewijs dat Hanneke 2 linkerhanden heeft…