Spanning en sensatie bij Rijswijk vs US
“Zaterdag speelden we tegen de koploper van dat moment, Inter Rijswijk. We hadden wat goed te maken na slechts drie punten uit twee wedstrijden, en als runner-up tegen de koploper schijn je gretiger te spelen. Eerst zien dan geloven, maar met de belofte van trainer Derk de Saegher om dit keer naar de McDonalds te gaan als we zouden winnen (was nog te goed van een 4-0 overwinning die al zo lang geleden voelt) kon het eigenlijk niet meer mis gaan.” Zo begint Laura Veneklaas van Pharmafilter US haar verslag van de uitwedstrijd tegen Inter Rijswijk.
“We startten met Ellen Knip en Lizette van de Weerdhof op de buitenkant, Anneke Ykema en Brecht Gijsbertsen op het midden, Monique Wismeijer op de spelverdeling, Sanne Honselaar op diagonaal en Romy Beck als baas van het achterveld. De eerste set begonnen we gelaten en afwachtend als een stelletje schijterds, eigenlijk een beetje in de lijn van de afgelopen twee wedstrijden. Ik weet niet waar de spreekwoordelijke knop om ging, maar feit is dat hij om ging. De pass kwam weer (thanks Romy, Ellen en Lizette), de blokjes werden gezet, er werd goed geserveerd, Monique gaf mooie sets, enzovoort. We sleepten de set met 20-25 binnen”.
“Dan de tweede set. We gingen door zoals we geëindigd waren en maakten weinig fouten. In het begin ging het nog gelijk op, maar uiteindelijk knalden we er een voorsprong in doordat een fantastische serveserie van Sanne werd gecombineerd met weinig fouten van onze kant. We stonden lekker voor, en bij een stand van 22-nogwat mocht ik (Laura) er nog in als joker. Ik deed wat een goede joker moet doen, namelijk niks, want ik had geen bal geraakt en ineens stond er 16-25 op het scorebord. 0-2 voor en doortrekken die hap.
Geweldig is altijd ‘de beruchte derde set’. Hij is echt niet voor niets berucht want ineens stonden we achter met 24-23. Tegenwoordig voelen mensen angst als de tegenstander al 24 punten hebben, en het lijkt dan ook een traditie te worden om op deze stand uit te serveren. Gelukkig was je verder echt goed Lizette, dus het is je vergeven. 25-23 voor Rijswijk dus.
Omdat we in de ranking sowieso gelijk wilden staan met Rijswijk, werd het tijd om toch ook de vierde set te pakken. Deze set was eigenlijk een soort kopie van de tweede set, het ging wel lekker. Er werd super veel verdedigd (ook door Rijswijk) maar steeds werd er door ons gescoord. Ook Brecht zat er lekker in met haar omloopjes en ook Ellen scoorde veel. Op de helft van de set mocht ik er ook nog in en met een blok op de ongelooflijk bazige nummer acht en een scorende aanval heb ik nog even kunnen shinen. Even een intermezzo wat nummer acht betreft: ze schreeuwde naar de coach dat hij moest wisselen en na twee keer schreeuwen deed hij dit ook, er kwam geloof ik een andere spelverdeelster in het veld. Best apart toch, ik zou het niet pikken maar goed. Nummer acht was in ieder geval gepikeerd en scoorde ook niet meer, en wij wel en met 17-25 wonnen we de set. Heel fijn, 3-1 voor ons.
Volgend weekend gaan we lekker genieten van onze vrije tijd, we spelen dan niet. Op 1 december spelen we weer thuis, tegen VC Velden. Velden staat tiende, maar dat zegt niet zoveel bij ons. Publiek is altijd fijn, dus we hopen dat jullie er dan weer voor ons zijn!”
(Wedstrijdverslag van Laura Veneklaas, Pharmafilter US Amsterdam)