TalentTeam Amsterdam goes Brazil (deel 10)

Vandaag de dag van de wedstrijd in de duiventil, ballentent, boerenschuur, loods, buurthuis of hoe we de sporthal maar moeten noemen waar we in spelen. Maar eerst de aanloop naar de wedstrijd.

Na twee dagen hard trainen hebben we vanochtend een ochtend rust. Dus wat tijd voor jezelf en dus gingen de meeste jongens naar het enorme winkelcentrum. Het weer was meer dan uitstekend, windje, zon en zo’n graad of 25. Zoiets als in Nederland hebben we begrepen. Het is ongeveer een half uurtje lopen naar het winkelcentrum, prima of even los te lopen en te ontspannen.

Je kunt hier in Bauru en heel Brazilië trouwens ook de brommertaxi nemen. Op iedere hoek van de straat zijn brommerparkeerplaatsen waar de brommertaxi’s klaar staan om je mee te nemen. Ze hebben een helm achterop en die heb je ook wel nodig. Want de brommers zigzaggen hier door het verkeer heen, mafketels. Wij houden het lekker sportief met de benenwagen of onze prachtige spelersbus.

Ja, we hebben al twee weken lang een eigen spelersbus. Compleet met Nederlandse bestikkering en eigen parkeerplaats op twee meter van het hotel ingang. Als die parkeerplaats niet vrij is worden de auto’s die er staan gewoon weggestuurd. Ook bij de sporthal is alles op onze komst voorbereid. We worden overal met open armen ontvangen. Echt een sterrenstatus bijna. Een eigen buschauffeur, een eigen manager een eigen eettafel, een eigen studeer- en videozaal.

Na het shoppen komen de meeste jongens terug met Havanaians, de slippers uit de sloppenwijken die gemaakt worden van gerecycled materiaal. In Nederland mateloos populier en duur, hier zijn ze voor een tientje te koop. In alle kleuren, motiefjes en modellen. Een prachtig project waar het zowel het milieu als de samenleving hier in Brazilië de vruchten van plukken.

De mensen hier in Brazilië zijn zo ongelofelijk aardig. In de anderhalve week hebben we nog geen enkele boze of lastige Braziliaan gezien. Superaardig en vooral gastvrij. We worden overal met open armen ontvangen en ze verontschuldigen zich zelfs als ze geen Engels spreken. Ze proberen ondanks dat toch een praatje met je te maken en zo leren wij ook een beetje Braziliaans Portugees.

Obregado, is bijvoorbeeld bedankt. Bom dia is goede morgen, Boa tarde is goede middag en Boa noite goedenavond. Tchau is natuurlijk ciao. De aardige obers van het hotel vonden het zelfs een beetje zielig dat we iedere dag hetzelfde moeten eten. Maar we hebben als gehoord dat ze bij de Mc Donalds hier een heerlijk kokosmilkshake hebben, misschien de laatste dag toch eentje proberen?

’s Middag rust voor de grote wedstrijd in de boerenschuur. Toen we aankwamen stonden de mensen buiten al in de rij. Overal stonden tentjes met eten op straat, een volksfeestje zoals verwacht. De duiven vlogen nog steeds rond, maar toen het publiek binnen stroomde kozen ze de snelste weg naar buiten, niet door de deur, maar gewoon door de gaten in de muur. De duiven waren weg, dus het feest kon beginnen. Alleen moest de camera voor de videoanalyse nog worden opgehangen.

In hun ijverigheid de sporthal een waardige aanblik te geven hadden de Brazilianen de enige plek om de camera op te hangen ook weggehaald. Dus moest scout Arne met een ladder naar het plafond klimmen om ergens tussen de duivenstront de camera op te hangen. Voorafgaand aan de wedstrijd hadden Ron en Koos van Prima Donna Kaas, de sponsor van de trainingsstage, nog een presentje voor de Braziliaanse coaches. Echte Hollandse Prima Donna Kaas klompen.

Tijdens het volkslied stonden de Nederlandse coaches op klompen langs de zijlijn. Heel toepasselijk, gezien de boerenschuur waar we in spelen. De coaches met elkaar op de foto, op klompen natuurlijk. De wedstrijd begon slecht voor Nederland en al gauw werd er tegen een behoorlijke achterstand aangekeken. Gelukkig wisten de jongens door meer aanvalsdruk uit te oefenen en meer service druk te geven dichterbij te komen. Uiteindelijk werd de eerste set 25-20.

De sporthal mag dan wel niet perfect zijn, sfeer hangt er wel. Het publiek zit direct achter de boarding en maakt een enorme hoeveelheid lawaai. Ook de coaches hebben de gillende meisjes stemmen – die in hun nek stonden te gillen – nog nagalmen in hun oren.

Wat opvalt, is dat de Brazilianen in tegenstelling tot het tamme Nederlandse publiek juichen voor iedere mooie actie. Maakt niet uit van wie, juist de verdedigende acties kunnen op veel lawaai rekenen. Iedere goede actie wordt beloond met een enorm applaus, dus niet alleen de punten voor de eigen ploeg. Dat maakt het spelen voor alleen maar Braziliaans publiek een geweldige ervaring. Eigenlijk zou iedere Nederlandse supporter hier eens in het publiek moeten gaan zitten. Tijdens time outs wordt er gedanst en gezongen op de beats van de muziek.

Een waar volksfeest is het volleybal hier. Volleybal leeft! In de tweede set ligt Nederland tot 22-22 constant twee tot drie punten voor en speelt het vrij en erg sterk. Weinig fouten en een flink aantal blokpunten. Helaas blijken de Brazilianen over meer veerkracht te beschikken en de zenuwen beter onder controle te kunnen houden. Nederland verliest met 26-24.

In de derde set is het snel gespeeld en blijkt Brazilië nog steeds een maatje te groot. Het wordt wat eentonig, maar we moeten realistisch blijven. Brazilië is nog iets beter. Hopelijk kunnen we in de komende wedstrijden nog wel een paar sets pakken. Benieuwd naar wedstrijdfoto’s en foto’s van de spelers samen of Ron en Koos op klompen? Voor de laatste foto’s klik hier.