Veracles wilde alleen maar winnen!

“Soms is het goed om alle realiteit aan de kant te zetten en gewoon voor de dood of de gladiolen te gaan. De opdracht was, focus op de wedstrijd en willen winnen. Eigenlijk is de competitie dit jaar opgedeeld in drie kleine competities. Drie ploegen onderin met hun eigen kleine competitie, vier ploegen in de tussenlaag en drie ploegen die voor het kampioenschap gaan strijden. U denkt waarschijnlijk ik mis één ploeg, ja dat klopt we missen Set-Up ‘65, ik vind Set-Up ’65 een beetje moeilijk te plaatsen, maar ben geneigd ze net achter de top drie te zetten.”  mailt Erwin Sikkema, assistent trainer coach bij Veracles Groningen.

“De neutrale kijker heeft niet het beoogde gevecht gezien en zag een slimmer, meer ervaren Donitas met een hele goede Joanne van Noord, die veel moest lopen op de bij vlagen zwakke pass. Toch kreeg ze de ballen op de juiste plek en wist hier ook nog snelheid in te brengen. Wat konden wij hier dan tegen in brengen?

Wij hebben de derby aangepakt om eens te kijken of wij anders zo’n wedstrijd in kunnen stappen, met geen andere doelstellingen, dan gewoon winnen. Ik denk dat het een aardige test voor ons is geweest, maar dat wij ons ook moeten realiseren dat wij de B-League zijn ingestapt met een jonge groep die nog een aantal jaren kan en mag groeien. De totale groep heeft in enkele maanden reusachtige sprongen gemaakt.

Ze moesten het vandaag zonder twee relatief ervaren speelsters doen, Rachelle Pieter nog steeds geblesseerd en Renee van der Sluis, die nog in Australië is. Reëel gezien een onmogelijke missie. Maar zo zie je wel wat deze ploeg inmiddels kan en daar heb ik erg van genoten.

In de eerste set namen wij brutaal de voorsprong tot 14 tegen 14, twee punten later moest ik de eerste time-out nemen. Het werd even onrustiger, daar waar onze serve eerst goed liep, slopen er nu wat fouten in en dat maakte het verschil met het begin van de set. Donitas bleef geduldig wachten op onze fouten en kwamen daardoor als eerste tot de 25. Die set had voor ons moeten zijn, alleen al omdat wij op dat moment de wedstrijd maakten. (setstand 23-25)

Langzaam in de tweede set begon het om te slaan, het spel aan de kant van Donitas werd sneller, hun druk op onze passing hoger en wij konden de ballen bij een mindere pass enkel inbrengen, waardoor de druk steeds bij ons bleef liggen. Dat het toch een respectabele 21-25 is geworden hebben we zelf verdiend, maar jammer genoeg niet meer dan dat.

En dan komt er die vervelende derde set, juist deze set kun je goed spelen als je alleen met je persoonlijke doelstelling en dat van het team bezig bent. Het wordt echter een probleem als je wilt winnen en het besef naar boven komt dat de tegenstander vandaag beter is. Ik wil deze derde set dan ook heel snel vergeten.

“VoV vroeg mij of ik toch tevreden ben en of dat wel mogelijk is na een 3-0 verlies.”

De adrenaline gierde door mijn aderen en dat is direct een gevolg van de gedachte om te gaan winnen. Dat gevoel heb ik een tijd gemist, want wij waren enkel bezig met groei, dus ik hoop dat dit gevoel voor al onze speelsters een speciaal gevoel is geweest. Voor dat gevoel doen wij aan sport, dus ik ben niet tevreden over het resultaat, maar ik ben zeker tevreden over deze bijzondere weg, waarop wij samen lopen. Geen idee waar deze weg ons gaat brengen.

Gelukkig is er nog iets speciaals te melden, Mark Afman is voor de tweede keer vader geworden, moeder en dochter doen het super was het bericht op zondag morgen.”