Vijf antwoorden van Chaïne Staelens

Dit is de eerste aflevering van ‘Vijf vragen aan…’. In deze nieuwe rubriek wordt wekelijks iemand uit de volleybalwereld geïnterviewd over actuele thema’s. Als eerste is international Chaïne Staelens aan het woord. Zij viert maandag haar 31-ste verjaardag en begint donderdag met Oranje aan het pré – Olympische kwalificatietoernooi in Kroatië.

Eind september, tijdens het EK in Italië, viel je nog uit met een schijnbaar ernstige blessure. Maar afgelopen weekend tijdens de oefenwedstrijden tegen België leek je weer topfit. Wat is er gebeurd?

,,Ik heb al langer problemen in mijn onderrug en dat werd tijdens het EK eigenlijk alleen maar erger. In de wedstrijd tegen Azerbeidzjan ging het goed mis en baalde ik heel erg dat ik verder niet meer mee kon doen. Maar bij een MRI – scan bleek dat er geen verdere schade was opgetreden. En na een week absolute rust ben ik weer gaan trainen bij mijn club Pioneer Red Wings in Japan. De competitie is daar nog lang niet begonnen, dus ik kon het rustig opbouwen. Het ging steeds beter en nu voel ik me bijzonder fit.’’

Je speelt ook dit seizoen bij deze club in Tendo, vlakbij het gebied dat door de aardbeving en de tsunami is getroffen. Merk je daar nu nog wat van?

,,Tendo ligt in de bergen op tachtig kilometer van het zwaar getroffen Sendai. In Tendo kwam de tsunami niet, was er geen schade aan gebouwen en zijn er geen doden gevallen. Richting de kust is het allemaal anders, maar daar kom ik niet. En ik ga zeker niet naar de buurt van de kerncentrales in Fukushima. Nu gaan de dagelijkse gesprekken in Tendo veel meer over de overstromingen in Thailand. Rondom Bangkok staan veel Japanse fabrieken en de productie is daar helemaal stilgevallen.’’

Toen je terugkwam in Nederland voor de voorbereiding op het toernooi in Kroatië stond er een andere bondscoach. Wat vind je daar van?

,,We waren perplex en hadden dit niet aan zien komen. De timing was slecht, iedereen was in het buitenland en absoluut niet blij. Je verliest iemand waarmee je bijna acht jaar hebt samengewerkt en die staat voor wat wij zijn. We hebben veel aan Avital (Selinger red.) te danken en mooie resultaten onder hem geboekt. Het is heel moeilijk om zonder hem verder te moeten. Maar mijn Olympische droom bestaat nog en daarom ga ik door.’’

Wat verwacht je van het toernooi in Kroatië?

,,Nou ja, we moeten dat toernooi winnen en dat gaan we doen ook. Nee, ik ben niet bang voor een volle zaal met fanatieke Kroaten. Ik weet nog dat we in 2005 daar het EK speelden en toen waren de zalen opvallend leeg, ook als Kroatië speelde. We zullen – net als altijd – van wedstrijd naar wedstrijd leven. Eerst Israël en dan Griekenland. In 2008 hebben we een stage gehad in Israël, maar ik weet niet veel meer van dat team. Dat komt wel weer bij de voorbesprekingen en de video.’’

Als jullie dit toernooi overleven, moeten jullie nog een zwaar toernooi winnen in mei om De Spelen te halen. Dat zou wel eens heel moeilijk kunnen worden?’’

,,Zoals ik al zei, ik geloof in mijn Olympische droom en ik geloof in dit team. De verschillen tussen de Europese topteams zijn klein en tijdens zo’n toernooiweek kunnen we zo maar in de juiste flow komen waardoor we steeds de beslissende punten maken. Geen enkel land heeft dan een lange voorbereiding omdat dit toernooi net na de clubcompetities wordt gespeeld. En wij hebben een sterk basisniveau dat in de afgelopen acht jaar is gelegd. Dat zag je vorige week ook. Eén dagje zijn we samen en we spelen meteen goed tegen België.’’

(Bron: Nevobo, foto volleypictures.nl )