VTC Woerden gaat af als een gieter

VoV, 15-01-2017. 15:08 uur. 3 rode kaarten, 3 gele kaarten, hangende gieters, hangende pootjes, haantjesgedrag en een spetterende laatste set. Woerden versus Spaarnestad, het was wederom een klapper!

Weet u nog? De eerste strijd tussen Woerden en Spaarnestad in Haarlem begon met 0-2 achterstand en werd omgekeerd naar 3-2 winst voor de Harlem Globetrotters. Als wraak namen de Woerdenaren de gieter van het eerste mee, de gieter die meermaals gevuld werd met een gouden vloeistof om van te genieten onder de douche na een overwinning. Deze wanhoopspoging om een vete te doen ontstaan tussen Woerden en Haarlem bleek zaterdag jl. geen windeieren te leggen.

Bij binnenkomst bleek de gieter met een slot ter grootte van een eenogige anaconda vastgemaakt aan de tribune en zonder mogelijkheid los te krijgen een verloren zaak. “Bij winst voor Woerden mogen jullie je gieter terug” kwam uit de mond van een Woerd (Grappig feitje: Een mannetjeseend heet ook een Woerd, overeenkomsten?). George drukte het team een boodschap op de borst: “Houdt je in. Hier in Woerden doen ze alles om je uit je spel te halen.”

Het inslaan is bij de heren eigenlijk al het begin van de wedstrijd, wie slaat er het hardst en lukt het iemand om via de grond het dak te raken (iets wat met lampen die Bas van Leen ongeveer aan kon raken als hij op z’n tenen stond erg makkelijk was)? Het inslaan had geen duidelijke verliezer, wel een duidelijke winnaar, Michiel Bosman. Na een paar incidentele slagen op het beschaafde rijtje van Woerden vonden de heren het nodig om de arbitrage te vragen of er diagonaal op de rij geslagen mocht worden, het antwoord luidde “Nee”.

Dit namen de heren mee en de eerstvolgende bal werd met volle kracht op de heer Bosman geslagen. Met de boodschap van George in zijn achterhoofd stormde hij onder het net door om daar de keel aan te vliegen van de 2-meter lange diagonaal, gevolgd door ondersteuning van Haarlemse kant vergat de arbitrage in te grijpen en nam Rezelman het voortouw en stuurde de heren terug naar eigen veld.

Het ijs was gebroken en de wedstrijd begonnen. De eerste twee sets zijn weinig woorden aan vuil te maken, zwak Haarlems spel en degelijk spel van de mannelijke eenden. Er leek afgestevend te worden op een verschrikkelijke opening van 2017, maar onthoudt: Het is en blijft een wedstrijd tegen Woerden. Met meer minuten versleten aan het praten met de scheidsrechter dan daadwerkelijk volleyballen, was strijd losgebarsten tussen Spaarnestad en elke Woerd in de zaal (zowel in als buiten het veld).

Er waren twee gele kaarten, één voor George voor het te laat aanvragen van de wissel (en het vragen of hij zijn gehoorapparaat harder moest zetten) en één voor Woerden voor ‘ouwe hoeren’. Aan meten gaat een hoop tijd versleten, maar in Woerden gaat de tijd versleten aan praten over alles. 25-18, 25-23.

De derde set was duidelijk, nu of nooit. Van Viersen bracht zijn aanvallers in stelling en vanaf de bank klonken duidelijke geluiden over blonde mannen, gekke diagonalen en ballen op tenen. Woerden was het hier uiteraard niet mee eens en gingen het gesprek aan, de discussie brandde los en aanvoerder Pilon vroeg aan de arbitrage of dit door de beugel kon. Dit bleek het begin van het einde, rode kaart nummer 1. Al snel gevolgd door rode kaart nummer 2 voor aan het net trekken en het eind kwam in zicht. Met 23-25 kwamen de Haarlemse heren goed weg, zonder de 2 punten van de kaarten was het nog veel spannender geworden.

De vierde set was binnen no-time voorbij, Bas van Leen ging even water halen en bij terugkomst vroeg hij aan Visser wat hij had gemist: 1 rode kaart voor praten (Goh!) en 6-19 voorsprong voor Haarlem. Om van Leen nog wat kijkplezier te gunnen werd het uiteindelijk 14-25, een degelijke start voor de vijfde set.

In de vijfde set kwam de trommel van Woerden tevoorschijn, klinkend bij elk mannelijke eendenpunt! Helaas klonk de trommel slechts 5 keer, met 15-5 werd de gieter in Woerden gelaten en zal er genoegen genomen worden met de nieuwe gieter.

“Woerden thuis, altijd mooi”

gh @ VoV, verslag van Tijmen Arzbach, Spaarnestad. Foto JohnsPictures.nl