Vizier op volleybal

 

WK dames: Geen medaille voor Oranje

VoV, 20-10-2018. 12:10 uur. Ze hadden het verdiend, vonden niet alleen de speelsters van Oranje maar zo ongeveer heel volleyballend Nederland. Gezien hun prestaties tot nu en gezien hetgeen ze ervoor gedaan en gelaten hadden. Die medaille, waarop de hele zomer de focus had gelegen, zou de ultieme beloning van het WK moeten worden. De kleur was nog niet zo belangrijk, als het maar een medaille was. Al was er gezien de teleurstelling na de verloren partij tegen Servië gerekend op meer dan de strijd om plek drie. Zo dichtbij, maar ook zo ver weg was de finale. De hindernis was te hoog, ondanks de beste wedstrijd van Oranje.

Maar….. aan de andere kant van het net stond Olympisch kampioen China, de ploeg van trainer coach Lang Ping en sterspeelster Zhu Ting, dat gisteren goud verloor. En ergens in dat onmetelijke China zat wellicht ook ergens een volleybal watcher een verslag te typen waarin hij vond dat zijn land de medaille verdiend heeft. En met hem waren een paar miljoen Chinezen dezelfde mening toegedaan. Gezien hun prestaties tot heden, gezien hetgeen ze ervoor gelaten en gedaan hadden. Maar verdiend hebben en krijgen, dat is een wereld van verschil. Niet alleen in de sportwereld! En laten we niet vergeten, dat China de nummer één van de wereld is.

Nederland trof China dit toernooi ook al in de Final Six, toen ging het om de poulewinst en werd met 3-1 verloren. Vier jaar geleden won China op het WK zilver, dit jaar versperde Italië, lees Paola Egonu,  de weg naar de eindstrijd in een hard omvochten vijfsetter. China heeft al twee gouden WK plakken en drie zilveren op hun bondsbureau liggen, Nederland nog niet één.

Bondscoach Morrison begon met Laura Dijkema (spelverdeling), Kirsten Knip (libero), Lonneke Slöetjes (diagonaal), Anne Buijs en Maret Balkenstein – Grothues (passer lopers) en Yvon Beliën en Nicole Koolhaas (middens) in de basis aan de eerste set. De dubbele wissel Bongaerts/ Plak voor Slöetjes / Dijkema en serve-invalbeurten van Marrit Jasper waren er nu ook weer. Bij China stonden Ting, Ding, Li, Gong, Yuan, Yan en libero Wang in de starting seven.

De eerste set was vooral de set van Yingying Li, de jeugdige, pas 18 is ze, nummer 12 van China, die met een stuk of tien punten, waaronder drie aces, een hoofdrol voor zich opeiste. Op de beslissende momenten zorgde zij voor de punten om het verschil te maken. Zoals bij 8-7 voor Nederland, toen ze er 8-10 van maakte, en na 12-11 toen ze er 12-15 van maakte via onder andere twee aces. En bij de 22-22 stand toen ze met 22-23 en 22-25 de beslissende punten maakte. Bij Oranje was Anne Buijs scorend erg belangrijk. Vooral in de eindfase, toen ze van 19-22 Nederland naar 22-22 sloeg. Maar het mocht niet baten, China speelde passend goed en had de betere afmaker. Met 0 om 5 aces ook de betere opslag.

In de tweede set nam Zhu Ting in het begin de scorende rol van Li over. Bij de eerste technische time out stond het 5-8, het verschil bleef in het middendeel van de set beperkt tot twee punten bij 12-14. Vanaf die stand ging Oranje teveel fouten maken, tot aan 14-19 scoorden ze vijf keer voor China. De 14-20 kwam via een blok op Anne Buijs op het scorebord. Een ace en een foutserve van Laura Dijkema maakten 16-21. Bij 18-24 kwam China op setpoint. Slöetjes en Zhu maakten de laatste punten, waarmee het dus 19-25 werd.

In de derde set kon Oranje met haar geweldige ploeg het tot 5-5 bijbenen, toen kregen ze een serie van zeven punten tegen. En was de strijd eigenlijk gestreden. Oranje kreeg geen grip op de Chinese aanvalster, kon niet genoeg servedruk genereren en kwam met 10-19 en 12-22 achter. Het was gewoon waschten op het einde van de set en die vermaledijde vierde plaats. De finale kende hetzelfde scenario als de set ervoor. Slöetjes en Zhu scoorden de laatste twee punten voor de 14-25 eindstand en de 0-3 nederlaag van Oranje. Het is niet anders, vierde. China was beter en de volleybal watcher in China kreeg gelijk toen hij schreef “omdat ze het verdienen.”

Li werd met 20 punten topscorer, Slöetjes maakte er 15. Het verschil zat voornamelijk in de 1 om 8 blokpunten, de 2 om 6 aces en de servedruk, alsmede om de 13 om 9 foutenlast.

gh @ Vizier op Volleybal. Foto’s  FIVB.