Woudstra: ‘Partir, c’est mourir un peu’

Afscheid nemen is als een klein beetje doodgaan, zeggen de Fransen heel plastisch. En zo voelde het waarschijnlijk ook voor Henk Woudstra, toen hij zaterdagavond na een volleyballeven als speler, trainer en scheidsrechter de actieve volleybalsport verliet. Voor N1 nestor Henk was dat bij de Eredivisietopper tussen Abiant Lycurgus en Landstede Volleybal.

Daarbij bleek wel dat het volleybal leven van Henk ook anderen heel veel goeds had gebracht, want de lofbetuigingen werden niet onder stoelen of banken gestoken. Dat Frans Lodérus, de beste scheidsrechter van de wereld, als zijn assistent optrad was wel een teken dat Henk voor zijn kwaliteiten in hoog aanzien staat en stond. Hij deed het dan ook zaterdag avond weer prima en liet zien dat hij ondanks zijn leeftijd, of is het juist dankzij zijn leeftijd, deze Eredivisietopper nog prima aankon. Slechts twee keer diende hij echt ‘door te pakken’, zoals toen hij achter zijn rug, buiten het oog van de jury,  een gele kaart aan de Landstede fans achter hem gaf. Dat werd wel gewaardeerd door die supporters.

Abiant Lycurgus was voor Henk een fantastische gastheer op zijn afscheidfeestje.  De club legde hem behoorlijk in de watten, verzorgde zijn gasten uitstekend met hapjes en drankjes en taart en toonde dat ook met het overhandigen van twee business kaarten, zodat Astrid en Henk ook in de toekomst graag geziene gasten zijn in het Alfa-College Sportcentrum. Overigens daar niet alleen, want ook van Landstede Volleybal, Draisma Dynamo en Rivo Rijssen kwamen de uitnodigingen binnen om hun (Europacup) wedstrijden bij te wonen. Een belletje of mailtje is voldoende voor, ongeacht welke wedstrijd,  twee gereserveerde tickets, want Astrid is natuurlijk ook meer dan welkom. 

Mooi was ook dat Abiant Lycurgus en Landstede Volleybal er een ware volleybal happening van maakten en het afscheid van Henk zo lang mogelijk uitstelden. Door het duel in een vijfsetter te beslissen, die eigenlijk tot in de twintig punten door had moeten gaan. Zowel van Arjan Taaij, de verliezend trainer coach, als Redbad Strikwerda, de winnende trainer coach, waren er na de wedstrijd complimenten voor de manier waarop Henk deze topper had geleid. Volgens hen was het een ‘ouderwets’ duel geweest, met alles erop en eraan. Ook de spelers vonden dat, waarbij Henk prompt werd uitgenodigd om toekomstig wel hun oefenwedstrijden te blijven fluiten.  Henk zelf erover: “Ik heb in ieder geval naar eer en geweten deze laatste wedstrijd geleid en uitgedragen als representant van onze Nevobo.”

Nevobo voorzitter Nieukerke sprak Henk na de wedstrijd lovend toe. Hij memoreerde de loopbaan van Henk en zijn verdiensten als scheidsrechter. Nadat Frans Lodérus een bloemetje had gekregen voor zijn fantastisch optreden bij het WK in Polen (openingswedstrijd en finale floot hij daar) werd Henk (eigenlijk drie jaar te laat*) de gouden scheidsrechtersspeld, dus niet de bondsspeld, opgespeld en waren er ook voor hem bloemen.

Daarna werd Henk door waarnemend Abiant Lycurgus voorzitter Rob Birza verzocht nog eenmaal ‘op de bok’ te gaan staan. De fotograferende en filmende pers liet zich dit moment niet ontnemen om hun plaatjes te schieten en het publiek dat ‘en masse’ was blijven zitten liet voor Henk nog een keer de wave door de zaal gaan. En toen was het tijd voor interviews, bedankjes en handen schudden, voor herinneringen en nog veel meer.

Via onderstaande link kunt u beelden van het afscheid en het interview met Henk na de wedstrijd zien.

http://www.youtube.com/watch?v=FdjXhg5sD4o

gh @ Vizier op Volleybal.

*Ten aanzien van de regelgeving voor een gouden scheidsrechtersspeld.

De gouden scheidsrechterspeld  behoort bij het zijn van 40 jaar scheidsrechter, hetgeen dus bij Henk drie jaar geleden al van toepassing was.  Deze werd hem onthouden wegens een op handen zijnde schorsing (voor de tweede maal). Echter was dat wederom niet hard te maken, daar slechts “de naakte waarheid” niet gezegd mocht worden.