GER BOUWKNEGT, Nevobo Team Guide.

VoV, 8-01-2019. 5:48 uur. Hebt u zich weleens afgevraagd wat er allemaal bij komt kijken als er een kort berichtje verschijnt in de media dat de Nederlandse Volleybalbond een toernooi organiseert, bijvoorbeeld een VNL ronde voor de dames, een EK of gewoon maar een voorbereidingstoernooi voor een EK of WK, waarbij een aantal landenteams te gast zijn in Nederland.

Welk werk er allemaal al verricht is, als u uw entreebewijs hebt gekocht en onderweg bent naar uw stoeltje op de tribune. Qua organisatie, afspraken, regelingen, draaiboeken etc. etc. Wie doet wat, wanneer, wie is waarvoor verantwoordelijk, wie voert uit, wat mag, wat mag niet en vooral waarom mag of moet iets wel of niet.

Wij vroegen het ons diverse keren af als we naar een interland keken, het is meer dan het veld opbouwen, de quickmoppers instrueren en zorgen voor een paar scheidsen en lijnrechters, dat kunnen we u wel verzekeren.

Wellicht is het wel eens goed om daaraan te denken als u klaar zit om een interland te gaan zien en u even te bezinnen dat het niet alleen de speelsters en staf zijn die een mega prestatie leveren, maar ook zij die het mogelijk maakten dat beide teams aan de start verschenen dit deden. We geven u een inkijkje in de vele functies die bij het organiseren betrokken zijn, excuus alvast voor de Engelse benaming, het zijn FIVB benamingen.

De Executive / Organizing/Administration Director is het centraal aanspreekpunt voor het  CEV / FIVB – kantoor voor alle administratieve aangelegenheden. Hij / zij wordt bijgestaan door een Assistant Organizing / Administration Director.  De Competition Director is eindverantwoordelijk voor alle competitie aangelegenheden. Ook hij / zij heeft een assistent, de Assistant Competition Director

Op facilitair gebied kennen we facilitair en technical manager, die verantwoordelijk voor inrichting competitiehal, trainingshal en alle voor de wedstrijden benodigde ruimtes. Verder zijn daarbij betrokken de crew coördinator, court manager, floor manager en de coördinator court crew.

Voor het verblijf in de hotels zijn er een hotel managers, voor zowel de teams als de officials, die altijd in een ander hotel verblijven. Er is een referee manager en een official guide. Het vervoer is in handen van de coördinator transport, de lokale coördinator transport en de chauffeur van de bussen en official auto’s.

En de contacten naar de media worden verzorgd  door de coördinator en medewerker pers / info / accreditatiebalie, de perschef, persassistent / runner alsmede de pers gastheer / gastvrouw in de perswerkruimte . De E-score en Data Volley gaat via Ortec en u bent allemaal de kassa bezetting gepasseerd op weg naar de hal, ziet de controleur zaaldienst zijn werk doen en luistert naar het entertainment.

U zult moeten toegeven, dat is een hele grote groep die het mogelijk maakt dat U de wedstrijden kunt volgen. En dan hebben we al het voorbereidende werk van Mak Schriel en haar team, die maanden van tevoren bezig zijn met de hele organisatie om e.e.a. feilloos te laten verlopen nog niet eens genoemd. De contacten, de belletjes, de mailtjes over van alles en nog wat. Er is gigantisch veel te regelen en af te spreken voor het zover is dat de scheids een wedstrijd van een toernooi kan aanfluiten.

Dan is er nog een functie, en beslist geen onbelangrijke, die we nog niet noemden, namelijk de Team Guide,  de team begeleider die namens de Nevobo gastheer / gastvrouw is voor een buitenlands team.

Tegenover ons in de IISPA zit Ger Bouwknegt, volleybalman in hart en nieren en een door de wol geverfde volleybalman. Die al heel veel functies in de Nederlandse volleybalwereld heeft vervuld. Van manager van het Nederlandse damesteam tot trainer. Van secretaris van het Nevobo district West en scheidsrechter tot teambegeleider, een functie die hij sedert 2001 vervult. Hij is niet voor niets drager van de gouden bondsspeld, die werd hem in juni 2018 uitgereikt voor meer dan 50 jaar Nevobo vrijwilliger.

En omdat hij zo’n geweldige staat van dienst heeft en drie rugzakken vol ervaring vroeg Vizier op Volleybal hem ons wat meer te vertellen over zijn werkzaamheden als Team Guide van de Nevobo. Hij is een van de drie Nederlandse Team Guides, die worden ingezet bij bijvoorbeeld de dames VNL wedstrijden. Ook dit jaar weer als in mei Polen, Brazilië en Bulgarije te gast zijn. Hij zal dan Polen onder zijn hoede nemen. Hij is hun Team Guide. Vorig jaar waren dat Polen, Rusland en Brazilië en de Jeugd ploeg van Wit – Rusland tijdens het EK.

“Als je een beetje volleybalgek bent en je kunt organiseren is dit prachtig werk” zegt Ger. “Ondanks dat ik allang gepensioneerd ben beschouw ik het als een fantastisch onbezoldigd vakantiebaantje. Het mooie is, je zit er bovenop, dichter kun je niet bij de wedstrijd komen, ik zit in de regel vlak achter de trainersbank, met mijn neus dus bovenop het hele volleybalgebeuren.”

De Team Guide is het aanspreekpunt voor de gasten, de regelaar en stille kracht op de achtergrond. Wat wordt er zoal van hem gevraagd, door de Nevobo en door de teams die hij begeleidt tijdens hun verblijf in Nederland, dat meestal van dinsdag tot en met vrijdag duurt.

Tijdens die dagen is hij vanaf het moment dat het team en de begeleiding, vaak zo’n 20 personen,  op Schiphol voet op Nederlandse bodem zet de man die ervoor moet zorgen dat alle zaken rondom dit team zo aangenaam en soepel mogelijk verlopen. Dat begint na de ontvangst al met het regelen van het vervoer naar het hotel. De afstemming met de chauffeur van de bus om maar voor te komen rijden en de koffers in te laden.

Al gaat dat ook wel eens mis, als een team bijvoorbeeld eens bij wijze van hoge uitzondering veel vroeger landt dan voorzien en de coach van de ploeg gewoon het vliegveld uitloop, naar een bus stapt, toevallig de goede, en zegt “We are complete, we can go.” Als Ger zich dan later afvraagt waar het team in godsnaam gebleven is en de chauffeur belt, krijgt hij te horen dat ze al in Almere zijn, op weg naar Groningen. Hij kan er dan met de trein achteraan reizen en komt ergens middenin de nacht na een stevige wandeling door Groningen op de plaats van bestemming aan. De kamerlijst / kamerverdeling maken het inchecken in het hotel, dat normaal ook tot zijn taken behoort was al gebeurd. De Team Guide was het laatste binnen!

Ger is zoals gezegd de vraagbak in algemene zin. Hij regelt het vervoer van en naar sporthal voor de trainingen en de wedstrijden, is daarbij aanwezig en is in geval van nood tevens degene die bij medische calamiteiten de gids is naar ziekenhuis, dokter, tandarts apotheek etc.  Hij dient er vooral op toe te zien dat zijn gasten zich aan de schema’s in het draaiboek houden. Voor wat betreft de trainingen, het tijdstrip van eten, van vervoer. In principe zijn er geen uitzonderingen op dat draaiboek en de schema’s omdat ze als uurwerkradertjes in dat van de andere teams passen voor wat betreft gebruik van de trainingshal, de bussen, de faciliteiten etc.

En dat is niet altijd even makkelijk omdat het ene team heel andere gedachten heeft over het tijdstip van trainen dan het andere. Na aankomst wil de een eerst  rusten, omdat men een vliegreis vanuit China of Brazilië achter zich heeft,  voordat men gaat trainen. Maar de zaal is wel voor hen gereserveerd, opgebouwd. Hoe te handelen, switchen met een ander team? Terwijl de ander juist de jetlag er even uit wil trainen voordat men gaat rusten en daar geen faciliteit voor beschikbaar is.

Het gesprek met de teammanager van de gasten is ook zoiets. Dan passeren alle zaken die tijdens het verblijf belangrijk zijn de revue. Tijdstippen voor eten, trainen, wedstrijden. Alles. De was, wat wel (shirts, shorts, kousen) wat niet (slipjes, bh’s) wordt gewassen.  Vaak begint dan het gelazer al, omdat bepaalde wensen niet kunnen worden ingewilligd, gewoon omdat de stelregel is: “Aan de schema’s en regels van het draaiboek houden, daarvan wordt niet afgeweken!”

Een anekdote: Bij een gezamenlijke maaltijd van de teams in het hotel stonden er schalen met patat op een tafel. U moet zich voorstellen dat de teams allemaal aan eigen tafels zitten, maar dat in dezelfde eetzaal ook de andere teams eten. Een Duitse speelster was zo vrij om in het voorbijlopen een patatje uit een schaal te pakken en op te eten, De Italiaanse fysiotherapeut van de Duitse ploeg zag dat en die begon me toch een potje stampij te maken.

Zijn speelsters aten geen patat! Bijzonder slecht voor een topsporter! De patat moest de zaal uit, weg, weg, weg! Ger rustig als altijd: “De patat blijft, de andere landen eten wel patat.” Er moest meer pasta komen. Was er tekort. Meer pasta, geen patat. En ervoor zorgen dat het eten niet koud opgediend wordt. Ger: “Bij ons wordt het eten nooit koud opgediend, is altijd perfect van temperatuur en smaak, prima koks hier!  Niet vooraf gaan zeuren over ‘What if’ en zo. Komt allemaal dik voor elkaar.”

Nog een anekdote: En teams uit Verweggistan had een aantal begeleiders die meer op KGB agenten leken dan op de begeleidende staf en bobo ’s en bovendien nog een puisant rijke begeleider, die meer goud bij zich droeg (ringen, armbanden, tanden, kettingen) dan een normaal denkend mens voor mogelijk hield. En hij kwam elke dag ‘met plastic zakken vol inkopen’  uit de stad terug. Bij het uitchecken aan het eind van hun verblijf, ook daarvoor is de Team Guide verantwoordelijk, stond er nog een onbetaald bedragje van ca. 25 euro open. Voor iets dat niet voor rekening van de organisatie kwam en hij dus zelf moest afrekenen.  Ger had dit aan de avond voor vertrek al met de hotelreceptie afgestemd en de man in kwestie wist er ook van.

Maar het goudhaantje wilde niet betalen, bij alles en iedereen zou hij zijn beklag doen als hij die 25 euro moest betalen, zijn FIVB kaart werd steeds weer getoond, hij hoefde niet te betalen. Onder geen voorwaarde zou hij die 25 euro betalen. Het hele gezelschap zat de volgende dag in de bus te wachten totdat meneer zou gaan afrekenen, dan pas werd naar Schiphol vertrokken. Maar meneer verdomde het. En vliegtuigen wachten niet, dat is wel bekend. Ook bij hen. Het werd een zenuwen oorlog. Ultimatum, als hij niet betaalde was er geen vervoer naar Schiphol met alle consequenties van dien voor zijn en de andere teams. Die druk werd hem teveel, hij betaalde. Even werd nog overwogen om te vertrekken toen hij binnen aan het afrekenen was zodat hij op eigen gelegenheid naar Schiphol moest, maar dat werd toch maar niet gedaan.

De ballen bij het trainen is ook zoiets. Er moeten er 40 zijn. Bij begin en bij het eind. Dat is dus tellen bij aankomst en vertrek. Als er een of meerdere ontbreken bij de eindtelling is het zoeken. Maakt niet uit, wereldster of niet, ballen zoeken. Er zullen weer 40 ballen bij de eindtelling zijn. Daar is Ger voor verantwoordelijk. Lukt het helemaal niet dan wordt de ploeg die nadien traint ingelicht en soms kan het zomaar zijn dat bij de volgende training op dezelfde dag gewoon weer 40 ballen in de mandjes liggen.  Heeft een ander ze gevonden en weer toegevoegd.

Douchen na het trainen gebeurt in de regel in het hotel, niet in de sporthal. In verband met de vervoersschema’s. Het heen en weer reizen van de bus tussen sporthal en hotel, dat kan nog wel eens veel tijd vergen, als die niet dicht bij elkaar liggen en er bijvoorbeeld rond Rotterdam een verkeersinfarct is.

De Braziliaanse damesploeg was hier een aantal jaren geleden voor een trainingsstage zo’n 14 dagen op Papendal en Oranje speelde in den lande een aantal wedstrijden tegen Brazilië. Ook in Rotterdam was de bedoeling, maar het publiek zat maar te wachten totdat Brazilië zou komen. Nederland was er wel, Brazilië niet. En maar wachten. Ter overbrugging speelde NL – A tegen NL – B, totdat Brazilië er was. Brazilië stond zogenaamd vast in de file, in een verkeersinfarct.

Maar wat was nu het geval, beide teams zouden vanaf Papendal met de bus naar Rotterdam reizen, maar de bus kwam maar niet. De vervoerder had het uitbesteed, die het zou doen had het ook weer uitbesteed en aan het eind van de keten was er niemand die het vervoer deed. Nederland vertrok met eigen auto’s en liet Brazilië op Papendal wachtend achter. Tja, en dan is er heel veel werk voor de Team Guide.

Van alle kanten komen de problemen  dan op je af. Stereofonisch als het ware. Bellen, bellen, wie kan ik nog meer bellen. Jan en Alleman belt Ger. Regel het maar! Brazilië moet naar Rotterdam. Is Escort vragen van de politie een optie? Zitten wel een paar duizend man in de zaal te wachten , en die hebben niet betaald voor NL – A vs NL – B. Brazilië wil niet meer, wil wel weer maar dan geen vier of vijf sets, maar twee sets. Voor het publiek. Rotterdam inlichten, de Organizer / Aministrator Director inlichten. Bellen. Busjes geregeld, nu nog chauffeurs! Ook geregeld, nu naar Rotterdam, ook geregeld, twee sets gespeeld. Ook geregeld. Einde dag, kapot, alles geregeld.

Anekdote: Cuba had jaren geleden een vrouwelijke teammanager. De chauffeur van de bus had een oogje op haar en toen ’s avonds nog wat nagepraat werd kwam het gesprek erop dat zij een oude VW pick-up in Cuba had, waarvan de motor helemaal op was. Of er hier in Nederland / Duitsland niet nog een te krijgen was. De chauffeur zoeken, bellen, gelukt, handelaar / garage gevonden, Ger mee om de motor ophalen. En zwaar dat dit kreng was. Verpakt in het hotel gestald. Bleek dat het team vanuit Nederland naar Japan vloog voor het WK en daarna pas naar Cuba. Maar de motor moest mee, eerst in het vliegtuig naar Japan en vandaar dan naar Cuba. Of dat ook echt gebeurd is? Ger wist het niet.

Nog een Anekdote: Opnieuw met de Cubaanse ploeg. Het gezelschap ging op de vrije dag naar Amsterdam. Trouwens iedere buitenlander wil altijd naar Amsterdam, maar dat past meestal niet in het schema. En gaat dan dus ook niet door, maar bij de Cubaanse ploeg kon het wel. De bus was nog niet geparkeerd, er waren nog geen afspraken gemaakt over vertrektijden en zo of iedereen was al gevlogen. Hup Amsterdam in! Behalve de jonge fysiotherapeut, die wilde naar ‘De Wallen’.

Daar kon Ger niet aan beginnen, dat gebeurde niet en met zijn beiden bezochten ze een aantal andere bezienswaardigheden.  Wandelend op de terugweg naar de bus ging Ger een paar keer links en rechtsaf en stond hij met zijn metgezel ineens midden in de rosse buurt. Cubaanse ogen zo groot als theeschoteltjes keken in het rond. Hij wilde snel zijn fotocamera pakken om het een en ander als aandenken vast te leggen. “Please, don ‘t” zei Ger, “Je zou weleens in de gracht kunnen belanden.”

Wat Ger ook altijd is bijgebleven is het bezoek van een Israëlische ploeg, waarvan hij de Team Guide was. De hele beveiliging, ze hadden hun eigen beveiligers meegenomen. Op iedere etage in het hotel zat er een op wacht. In de hal, niets werd aan het toeval overgelaten. De veiligheid van het team stond voorop. Alsof ze elk moment een aanslag verwachten.

De P. I. is een bijeenkomst voor begin van een toernooi waar alle zaken van A tot Z door de organisatie worden doorgenomen. Van de streepjes op de shirts van de teamcaptains, de kleur van de shirts, de plek van de reclame tot aan de spelerslijsten en dopingreglementen. Alles. Bijvoorbeeld over de lengte van sokken en sleeves.  Daarbij ook aanwezig de FIVB official en de official voor de scheidsrechters.

Uiteraard moet de Team Guide daar ook bij,  zij worden voorgesteld zodat iedereen weet wie waar bij hoort. Ook als Ger een keer in een ander shirtje (in casu een Pools) bij zijn team zit is hij nog geen overloper, maar blijft hij de Nevobo man, de Team Guide die namens de Nevobo optreedt.

En leer je dan als trainer nog wat als je al die trainingen van die verschillende nationale teams bijwoont? Jazeker en ik maakte ook aantekeningen. Ik heb daar zoveel mooie en goede herinneringen aan, vooral aan Vital Heynen, toentertijd de coach van de Duitse herenploeg, wat had die man geweldige oefenstof. En wat was dat een aardige kerel.

Overigens zijn er ook Guides die de scheidsrechters en officials begeleiden tijdens hun verblijf in Nederland. De scheidsen zitten nooit in hetzelfde hotel als de teams, reizen ook nooit met dezelfde bus. Dat is helemaal gescheiden van elkaar. Om welke verdenking dan ook maar uit te sluiten.

Na het uitchecken van het team uit het hotel begeleidt Ger de ploeg naar Schiphol en zorgt hij ervoor dat ze op pad kunnen naar hun volgende toernooi, naar hun volgende stop op de reis rond de wereld. Naar hun volgende Team Guide, die zich in Japan, Brazilië, Turkije of Servië al op hun komst voorbereidt.  Je moet het leuk vinden, dienstbaar te zijn aan de sport in de ruimste zin van het woord en de beoefenaars ervan op topniveau. “En dan lopen sommigen bij het uitzwaaien zo langs je heen, zonder een woord te zeggen. Misschien is een volgende ploeg wat dankbaarder.”

Het kalenderjaar 2019 kon wel weer eens een druk jaartje worden voor Ger. Met de VNL eind mei, de Golden League wedstrijden van de Oranje mannen op 25 mei, 9 juni en 12 juni en het EK voor de mannen van 13 september tot en met 23 september. Weer genoeg mogelijkheden voor de Team Guide om invulling te geven aan zijn ‘vakantiebaantje’

Ger bedankt voor de medewerking en de tijd. We zien en spreken elkaar.

gh @ Vizier op Volleybal. Foto’s Nevobo, Onderscheiding met gouden bondsspeld.