Het sneeuwt punten voor Donitas H1
VoV, 13-12-2017. 5:55 uur. Onze chauffeur van dienst Geert had het busje zaterdag opgehaald. Enigszins geïrriteerd van het drukke verkeer en de ietwat latere aankomst, besloten we toch maar om het gure weer te trotseren. Geert was niet de enige die niet helemaal bij de les was. Peter, de man die normaal altijd de rust zelve is, was dit keer lichtelijk van zijn apropô (inderdaad, het is geen apropote!).
Zijn vaste plek was bezet door vedette Niek, die weigerde dit plekje af te staan. Een beetje kinderachtig, maar het was koud en Niek wilde weg. Uiteindelijk op een andere plek zittend en een beetje gedesillusioneerd, begon Peter met het broeden op zijn wraakactie, welke op zijn beurt ook weer aardig kinderachtig bleek te zijn. Dit achter de rug hebbende kon de heenreis beginnen, die zoals u leest erg gezellig was. Vat dit niet sarcastisch op, de reis was wel degelijk gezellig, zoals dat eigenlijk elke zaterdag zo is.
Eenmaal aangekomen in het pittoreske Elburg verlangden we naar een warme hal die ons in haar warme armen nam. Ondanks het mooie plaatje van witte vlokken en een schemerige lucht om ons heen wilden we toch wel snel naar binnen. Binnen wachtte ons een onprettige verrassing: de hal bleek nog kouder dan de buitenwereld. Maar goed dat onder-shirts en thermo-sleeves in de mode zijn…
De verwachtingen van een gezellige, warme, sfeervolle, met kerstverlichting gevulde hal bleken niet uit te komen. Toch moest er ook deze keer weer een verwarmende pot volleybal worden neergezet. Gelukkig kwam Stefan net op tijd de kantine binnen om de hal op een biologische manier te verwarmen. Hoewel de voeding rijke maaltijdsalade van de jumbo hierdoor nét iets minder goed smaakte, was de hal wel klaar om te beginnen aan de wedstrijd.
De warming-up bleek door de bio-verwarming niet meer nodig te zijn, waardoor de koppies niet allemaal scherp waren. Niek was er niet helemaal bij met zijn hoofd, wat resulteerde in 4 ketsers en 3 ballen die 5 meter uit waren. Peter, die op wraak berust was, zag zijn kans schoon en kwam het veld in. De eerste set was niet meer te redden, maar men was wakker geschud.
De tweede set werd wel binnengesleept, waarna zich een heus drama voltrok in de vorm van de derde set. Setpunten over en weer zorgde voor een net-niet-hartaanval voor de mannen op de bank. De set werd met 33-31 gewonnen, en dit was gelijk het einde van het verzet van de jongens uit Elburg.
De tegenstander wenste ons na afloop bij het handen schudden ‘alvast succes in de Topdivisie’. Bescheiden als wij zijn keerden wij dit compliment de rug toe, door in de kleedkamer kritisch te zijn tijdens de nabespreking. Dit moet beter willen we niet nog meer punten verliezen. Met nieuwe motivatie gaan we de laatste uitwedstrijd tegen Apollo (nee, we reizen niet af naar de maan) tegemoet, met als doel het verstevigen van de koppositie. THUNDER!
gh @ VoV, verslag Sportsbar Donitas Heren 1.