Afscheid bij laatste thuisdag Donitas H1
VoV, 19-04-2018. 8:45 uur. Zaterdag was alweer de laatste thuisdag van het seizoen 2017/2018. Een leuke maar toch ook treurige dag. Het betekend een afscheid van een aantal jongens van de Struikhal (als speler van heren 1). Dus ondanks de nietszeggende wedstrijd, de kampioen tegen de degradant, gingen we er een onvergetelijke dag van maken. Voor deze jongens…
Bij studentenverenigingen is de gemiddelde duur van lidmaatschap ongeveer 3 jaar, sommige uitzonderingen daar gelaten. Dit zou betekenen dat elk jaar 1/3e van het team vertrekt. De afgelopen jaren hebben we het geluk gehad dat dit niet het geval was. Of dit nou lag aan het fanatisme voor het volleybal of het niet-zo-fanatisme voor de studie, het komt niet vaak voor dat een team zo lang bij elkaar blijft.
Dit gegeven zorgde ervoor dat het team steeds hechter werd. Sommige jongens speelden al 5 jaar bij elkaar in het team. Veel dingen samen meemaken, een kampioenschap, een degradatie-jaar, veel feesten, ontelbaar veel uren in de KD-hal, dit alles heeft ervoor gezorgd dat de groep erg hecht is geworden. Dat is ook zeker de basis geweest van het kampioenschap. We zien elkaar vier keer per week, en soms nog vaker. We zijn geen teamgenoten meer, maar vrienden.
Dit zorgt ervoor dat we alles tegen elkaar kunnen zeggen. En dat is zeker niet overal het geval, vooral als het de prestatie-sport betreft. Presteren is moeten winnen. Moeten winnen is een druk die vaak gepaard gaat met frustraties en onenigheden binnen een team. Bij ons is dit ook zeker het geval, maar we lossen dit snel op en gaan weer door. Dat is onze kracht… ‘’Ik heb nog nooit een team gezien dat zo weinig problemen heeft gekend gedurende een seizoen. Dat is echt bijzonder…’’, aldus onze fysio Tom Kroon.
Over de wedstrijd kunnen we kort zijn, die was niet goed. Dit was natuurlijk te verwachten. Toch was er nog veel publiek, en zat de sfeer er goed in. De mooiste momenten kwamen in de 4e set. De mannen die afscheid nemen aan het einde van het seizoen, Peter van der Poel, Rolf Dijkstra en Mathijs Linders, kregen de publiekswissel die ze verdienen. Drie keer kippenvel, drie keer een staande ovatie, maar ook drie keer het besef van de drie grootheden dat dit het laatste punt in de Struikhal zou zijn bij heren 1.
De eerste die het applaus mocht ontvangen was Peter. Peter, een man van de club, heeft zes jaar bij heren 1 gespeelt. In die tijd heeft hij veel voor het team maar ook voor de hele vereniging betekent. Zo is hij lid geweest van het bestuur van de vereniging, maar ook van het hele studenten-sportcentrum. Zijn eigen leus galmde door de Struikhal. De eerste traantjes werden weggepinkt…
De tweede die een staande ovatie was voor Rolf. Deze man, een teamspeler in hart en nieren, besloot doodleuk om zijn allerlaatste bal in de Struikhal nog even van achter de drie keihard binnen te pompen. Misschien wel zijn hardste aanval ooit. Ook Rolf heeft het lang uitgehouden. Niet altijd fit en geteisterd door blessures, was hij toch altijd van onschatbare waarde, vooral in de passlijn.
Last but not least kreeg stand-up comedian Mathijs de publiekswissel die hij verdiende. Mathijs heeft zichzelf binnen de vereniging snel omhoog weten te werken. Hij begon met volleyballen in heren laag, en binnen no-time stond hij te shinen in het eerste. Deze man kan bijna dakken in de Struikhal. Buiten het volleybal is hij de sfeermaker van het team, en krijgt hij je altijd aan het lachen. Zijn vriendin speelde ook nog een rol, namelijk als mini van de week.
Na afloop was er een bijeenkomst met speler en ouders. Vele mooie praatjes, leuke cadeaus en heel misschien hier en daar een traantje, of twee… En uiteraard moest de stad ook nog even bekeken worden.
Volgende week wacht de allerlaatste wedstrijd van het seizoen, uit bij Keistad. We hebben er zin in, en kijken enorm uit naar de opwachting in de topdivisie volgend jaar.
Bedankt thuispubliek, bedankt lezers, maar vooral bedankt Peter, Rolf en Mathijs. We gaan jullie missen… Thunder!
gh @ VoV, verslag van Sportsbar Donitas Heren 1.