Missie mislukt: Sovoco verliest met 3-1 van koploper Kalinko
VoV, 04-03-2024. 6:35 uur. We hadden er twee weken zonder wedstrijd en alleen trainen op zitten, soms wat aangepast vanwege afwezigen. De laatste trainingen waren echter goed gevuld door alle meetrainers, dus dat was top. Op vrijdag was onze spelletjesavond/ housewarming/ eet-date bij Lieke thuis.
Het eten liet even op zich wachten en diverse mensen werden al behoorlijk hangry, maar toen de magen eenmaal gevuld waren, ging de tijd eigenlijk vooral op aan onze bijdrage aan de verenigingsdag: onze inzending voor de spandoekenwedstrijd. Eline en Maike sloegen aan het tekenen en daarna werden ze geholpen bij het verven door Floor en Daphne. Sandra en Anto waren team belichting, Kim en Hanneke team straktrekken & bijkleuren en Floris was de materiaalman die op het laatste moment nog even een paar inkopen voor ons ging doen.
Hoewel Floris en Hanneke ook aangeboden hadden de nog ontbrekende introductie van één variabele in de inleiding van Elines scriptie proposal te schrijven. Maar ze koos er toch maar voor dit ’s avonds laat zelf nog te gaan doen, zodat ze ‘m mooi op tijd voor 12 uur ’s nachts kon inleveren. De rest deed daadwerkelijk een spelletje en dacht op de achtergrond mee.
Al het harde werken van het verfteam deed Sandra tot de conclusie komen dat ‘Sommige mensen goed zijn in…dingen’ en Daphne ging haar kwast even verven (of zou ze wassen bedoeld hebben?) voordat ze met een andere kleur verder kon. Eline spoot bijna het hele huis en Hanneke onder de verf maar raakte uiteindelijk alleen het spandoek, op plekken waar het niet had gemoeten, maar waar het prima op te lossen was gelukkig.
Kim vroeg zich vooral af hoe dat wat we tekenden – we laten dit natuurlijk nog even een verrassing – technisch eigenlijk werkte… We lieten uiteindelijk een bijna-af spandoek bij Lieke achter om te drogen, waar we heel tevreden over zijn. De finishing touches volgen nog. We zijn benieuwd tegen welke teams we het op mogen nemen!
Zaterdag stond de belangrijke wedstrijd tegen Kalinko op het programma. Zij stonden 1 punt boven ons op de 1e plaats. Thuis wonnen we eenvoudig met 4-0, maar er was in de tussentijd veel veranderd. Zij hebben een aantal (basis)speelsters erbij gekregen, wij kampten met een blessure van Lieke. We wisten dat het een pittige opgave ging worden, maar waren toch vol vertrouwen. Uitgaan van eigen spel en laat Kalinko dan maar eens proberen te laten zien dat ze verdiend bovenaan staan.
Dit keer hoefden we niet op een koude en kille tribune plaats te nemen zonder drankje, maar konden we gewoon aan tafel nog even eten en drinken in de ‘Kadrinko’ (wie verzint het). We hadden maar liefst 3 invallers voor Lieke mee: oude bekende Saskia die op ons verzoek sinds lange tijd haar volleybalschoenen weer heeft aangetrokken, Tessa uit D2 die als passer/loper bij ons meetraint maar zich bij ons nu toch wat meer zou gaan focussen op midden en Camilla uit D3 die donderdag voor het eerst meetrainde.
Top, lekker veel back-up mogelijkheden en lawaai vanaf de kant! En over lawaai gesproken: Diverse partners, ouders, kinderen en clubgenoten hadden de weg naar Den Haag gevonden en demonstraties overleefd, om ons aan te moedigen. Superfijn!
Met Sandra, Daphne, Maike, Kyra, Kim, Daniela en Hanneke startten we scherp aan de wedstrijd. Direct was het een mooie strijd. Ons blok stond als een muur, we haalden ballen van de grond en lieten onze tegenstander werken. Het ging behoorlijk gelijk op. Met 23-21 voor Kalinko werd het spannend. We pakten het belangrijke punt, maar….Daphne lag ineens op de grond. Bij het verplaatsen in de verdediging zwikte ze door haar knie. Ja, inderdaad, weer een knie ☹ Ze kon helaas niet verder. Ondanks deze schrik en tegenvaller serveerde Kim ons koelbloedig van 23-22 achter, naar winst met 23-25!
We voelden dat met veel strijd en inzet hier wat te halen zou zijn. Als Kalinko onder druk stond maakten ze veel foutjes. Met Floor op de plek van Daphne begonnen we vol goede moed aan de 2e set. We pakten een 5-9 voorsprong, maar lieten die ook snel weer lopen. Richting de 20 liepen we steeds 1 of 2 punten achter. Eline kwam erin voor Maike en Kyra ging een rondje aanvallen. En hoewel dat even goed leek uit te pakken, lieten we het vanaf de 20 echt lopen en Kalinko won met 25-21.
Set 3 begon fantastisch. Alhoewel, eerst stonden we 2-0 achter, maar toen kwam Sandra aan service. Een wissel en time-out wisten haar niet te stoppen, diverse aces en ketsers dwong ze af. Pas bij haar 8e service wist Kalinko weer een punt te pakken. Deze ruime voorsprong hielden we netjes vast. Ook Kim had weer een lekkere serviceserie en via 6-18 en 17-22 leek er geen vuiltje aan de lucht. Op de een of andere manier ging het daarna toch steeds moeizamer.
We scoorden niet meer, de pass ging haperen en Kalinko rook haar kans. We namen een time-out, deden weer de wissel van Eline voor Maike en op 21-23 hadden we het nog steeds in eigen hand. Maar nee, het werd een onnodige worsteling en uiteindelijk verloren we ‘m met 27-25!
Ontzettend stom en onnodig. En kennelijk waren we daar in de 4e set nog niet van bekomen, want hoewel we hard bleven werken, leek de energie uit het team gevloeid. We maakten op diverse vlakken onnodige fouten en het lef verdween uit de aanval.
Onze middenaanval liep deze wedstrijd minder soepel en scorend dan normaal, verdedigend vonden we het lastig de afgesproken omzetting uit te voeren, serverend hadden we minder druk en passend was het wisselvallig. We keken al snel tegen een flinke achterstand aan en het was zwoegen. Pas tegen het einde van de set leken we weer wat meer grip te krijgen. Maar toen was het al te laat. 25-20 en daarmee 3-1 voor Kalinko.
Een behoorlijke teleurstelling. Juist omdat we hadden gezien en ervaren dat Kalinko echt aan het wankelen te brengen viel en we veel kansen op een beter resultaat hadden gehad. De statistieken, die Kalinko bijhoudt en even kort tussen de trainers wat high lights over uitgewisseld werd, wezen ook uit dat wij vooral zelf (te) veel foutjes hadden gemaakt.
Natuurlijk was er ook de teleurstelling van de blessure van Daphne, waarvan we moeten afwachten hoe ernstig die zal zijn. Toch was er ook een compliment: We hadden echt goed gestreden en hard gewerkt, van het begin tot het eind.
Met de kleine kern fitte spelers die we nog hebben en alle lieve meetrainers, maken we er een zo goed mogelijke week van en dan gaan we tegen Zaanstad D1 thuis nog even wat rechtzetten…
Dank voor alle support! Hopelijk zien we jullie zaterdag 9 maart om 17u weer in De Bunt.
Een fotoreportage van deze wedstrijd staat onder DEZE LINK
gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco D1. Foto Kalinko.