Sovoco Dames 1 naar regio bekerfinale!
VoV, 13-04-2019. 6:00 uur. Wederom een week met maar één training en een doordeweekse wedstrijd. Maar dit keer ging het weer écht ergens om: de halve finale van de bekercompetitie! Tijdens de training was Sjors zoals vaker niet te beroerd om even mee te doen en ook niet om even te laten zien hoe het níet moet. Smijten kan ie als de beste!
Hoewel Daphnes herstel vooralsnog voorspoedig verloopt, kwam deze donderdag-avond-wedstrijd toch echt te vroeg voor haar. Dus voor haar moesten we winnen, zodat zij 11 mei nog het seizoen spelend kan afsluiten. Hoewel… ze werd voor de zekerheid wel als speler op het formulier gezet. Ook was Dorith – Dora voor intimi – uit dames 2 van de partij, just in case.
Aangekomen in De Bunt bleken we er allemaal klaar voor te zijn en zin in te hebben. Netjes op tijd was er goed gegeten, de hele hal opgetuigd en stonden we klaar voor de start. De nageltjes van Lieke gelakt in de clubkleuren geel en blauw – een cadeau van Krijntje Pappie en Kyra met niet haar sportsokken, maar half hoge happy socks aan. In het voorgesprek vroeg onze hoofdcoach eerst nog even aandacht voor hoe goed hij er uit zag in zijn trainingsjasje. Charla durfde aan te kaarten dat daarover de meningen verschillen. Ondertussen leidde het wel mooi af van het feit dat Little Krijne zijn shirt niet aan had… Tot slot werd een oude leus weer van stal gehaald, die ons in het begin van het seizoen menigmaal harder had doen werken: Gaan als de brandweer!
Vives is een bekende ploeg, hoewel ze in de andere 3e divisie spelen. Al een aantal jaren komen de ploegen elkaar tegen in de p/d. Vives was het in die wedstrijden nooit gelukt om van ons te winnen. Maar in een oefenwedstrijdje eerder in het seizoen was Vives oppermachtig. We waren dus wel degelijk gewaarschuwd. Met Romy, Charla, Kyra, Sandra, Lieke, Franke en Hanneke begonnen we aan de wedstrijd. Een eredivisie-scheidsrechter als 2e scheids, die met een headsetje met de 1e scheids in contact stond. Net echt! En de tribune zat mooi vol met zowel uit- als thuispubliek. Helemaal top!
Ons begin was aarzelend. Fouten in de pass en in de aanval nog niet overtuigend. Maar toen we de eerste schroom van ons afgeworpen hadden, werd het een strijd. Mooie punten over en weer, foutjes over en weer. Het was nog wat zoeken naar een goede afstemming tussen blok en verdediging en de sfeer zat er nog niet helemaal in. Daphne kwam er voor de service in voor Charla. Huh? Daphne? Tja, hoewel ze nog niet normaal kan lopen, kan ze wel goed serveren. Dus dan maar hopen dat ze daarna niks meer hoefde te doen in het veld (!). Dat ging op zich goed, maar het bleef helaas wel bij maar 1 service. Uiteindelijk kwamen we net te kort: 20-25 voor Vives.
Er moest dus nog een tandje – of brandblusser – bij. Onze servicedruk werd verhoogd en passend hadden we het beter op orde. En belangrijker: er werd gestreden als de brandweer. Romy wist de middens deze wedstrijd goed te vinden. Maartje kwam er achter in op dia voor Charla. Later pasten we nogmaals deze wissel toe en kwam ook Jiska er aan het net in voor Romy. Iedere wissel pakte het goed op! Al snel hadden we het brandje onder controle: 25-17 voor ons. Dat leek er meer op!
Eigenlijk zou een beeldverslag veel beter zijn. Zowel voor de gekke capriolen die soms in het veld gebeuren, als ook voor alle gebaren die Krijn Duimpje vaak maakt. Zo moeilijk te omschrijven! Ik doe een poging: Terwijl hij nadrukkelijk zijn ‘adams-appel-velletje’ tussen de vingers hield gaf hij aan “Blijf ze hier stevig vasthouden!”. Wij vertaalden dat als ‘je hebt ze nu waar je ze hebben wilt, zorg dat je ze daar houdt en niet meer los laat’.
Met weer dezelfde basis (en later ook dezelfde wissels) gingen we in de 3e set voortvarend verder. Al snel stonden we op voorsprong. Bij Vives was de grootste wijziging de spelverdeelsterspositie. Deze had meer lengte, maar was ook beter te lezen. Halverwege zakten we wat in, waar Vives handig gebruik van maakte. We maakte een paar onnodige foutjes in de pass, gaven ballen makkelijk weg. Zo kwamen ze weer dichterbij en moest er een extra brandblusser en extra water aan te pas komen. Letterlijk; want het was hartstikke droog in de zaal en met het vele geschreeuw, gejuich en gezang en af en toe hele lange rally’s stond uitdroging op de loer. Op tijd hadden we het weer op orde en vochten we Vives de tent uit. 25-21 voor ons.
Eigenlijk voelden we het allemaal; het sein brand meester kon bijna gegeven worden. Maar niemand durfde te vroeg te juichen. Vol overgave, vuur – huh, dat moesten we toch juist bestrijden?? – en plezier volleybalden we verder. Was het ons allerbeste niveau? Nee dat niet, maar we speelden wel lekker en lieten leuke dingen zien. Vives kwam er niet meer door. Dezelfde wissels werden wederom toegepast en dat pakte weer goed uit. Charly Peet beukte er nog even een paar ballen keihard in en toen we op matchpoint stonden vroeg ons trainersduo een time-out aan.
De vorige keer dat dit op een wat vreemd moment was gebeurd, was dat zodat Anne kon aankondigen dat ze zwanger is. Je kan je voorstellen dat er dus even sprake was van verwarring en opwinding. Welke mededeling zou er nu dan komen? En van wie? Maar Krijn wilde ons gewoon even laten weten dat ze met alle liefde tot en met 11 mei – de dag van de bekerfinale – bij ons blijven, ondanks dat ze bij Sovoco gaan stoppen. Nu waren we nergens bang voor, maar het was toch fijn te horen. En hup, zo wonnen we eenvoudig met 25-14. En staan we dus in de finale!
Iedereen dolblij natuurlijk. Fijn om zo de lichte teleurstelling van ons resultaat in de competitie weg te kunnen poetsen. Eigenlijk had iedereen lekker gespeeld, alle wissels pakten het steeds weer goed op en vooral; we hebben er echt met zijn allen, samen, voor gevochten en van genoten. Dorith heeft uiteindelijk niet binnen de lijnen gestaan, maar was heel fijn om als back up er bij te hebben.
Alle partners, vaders, moeders, opa’s, oma’s, vrienden en clubgenoten ontzettend bedankt voor jullie support! Zetten jullie zaterdag 11 mei, 16.30 uur, Sporthal Safari in Maarssen in jullie agenda? Dan mogen we het opnemen tegen het ons zo bekende Dinto. Tijd voor revanche. Maar we kunnen alle support wederom gebruiken…! En oja, natuurlijk willen we onze laatste competitiewedstrijd a.s. zaterdag tegen Madjoe ook tot een goed einde brengen. Ook hier hebben we nog wel wat goed te maken met onszelf… Daarna lekker een fout feestje vieren!
gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco Dames 1. Foto Jaap van den Broek.