Tiebreakverlies Sovoco D1 was allemaal Maikes schuld

VoV, 22-01-2024. 9:12 uur. Waar de rest van de poule vorige week de competitie alweer opgestart had, deden wij dat gisteren pas. Na een korte, welverdiende, rustperiode rond de feestdagen, zouden we dus 2,5 week van trainen en samen slijpen hebben. Helaas gooiden vakanties, tentamens, werk, ziekte en blessures roet in het eten en waren we geen een keer compleet.

De laatste training was echter hoopvol genoeg om een goede pot neer te kunnen zetten. Tegen Compaen hadden we thuis een hele vreemde wedstrijd gespeeld met hele dikke setwinsten voor ons, maar uiteindelijk slechts een nipte 3-2 overwinning. Nog iets goed te maken dus.

Mooi op tijd aangekomen in Oostzaan bleek dat we support hadden! Pieter – voor de Sovoco kenners ook wel DJ Pidi –, Charlotte (die onze scheidsrechter erg goed kent…), de trouwe familie Broerse en later ook onze huidige DJ bij de thuiswedstrijden en fysio bij de uitwedstrijden Lucas waren er om ons te steunen. De rust voorafgaand in de kantine werd snel verstoord toen de vraag rondging waar de shirtjes-tas was. En wie die thuis had gehad om te wassen? Iedereen gaf aan ‘m niet te hebben.

Tot een simpel sommetjes tussen onze wiskundigen Kyra (nr. 5) en Maike (nr. 7) bewees dat het toch Maike moest zijn geweest die ze thuis had, want we doen het op volgorde en een nr. 6 kennen we niet. Maike had echter nog steeds geen actieve herinnering aan de tas. Duidelijk was wel; de shirtjes niet waren meegekomen naar Oostzaan.
Sandra en Hanneke beleefden een deja-vu want dit hadden zij 100 jaar geleden ook al eens bij een uitwedstrijd meegemaakt. Ze schoten direct in de regelmodus. Scheidsrechter Willem werd geïnformeerd en die was coulant, de tegenstander werd benaderd en was zo vriendelijk een (heel groot) reserveshirtje uit te lenen voor onze libero en de voorraad tape werd tevoorschijn gehaald.

Zo zouden we dus aantreden in onze inspeelshirts met getapete nummers en Hanneke leek bij Compaen mee te gaan spelen! Dit zorgde voor veel grappige reacties bij de tegenstander. Nu maar hopen dat het geluk zou brengen… Wel werd afgesproken; wat er ook zou gebeuren vandaag: het is de schuld van Maike.

We startten met Sandra, Floor, Kyra, Daphne, Kim, Lieke en Hanneke. De 1^e set ging eerst behoorlijk gelijk op. Met hard werken kwamen we in een goede flow. We hadden goede servicedruk, vielen met lef aan en haalden veel van de grond. Daphne maakte het af met 3 (half-)aces. Hoppa: 25-18 voor ons!

De 2^e set viel de servicedruk wat weg en kregen wij juist moeite in de passing. Zo was het moeilijk om ons basisniveau nog te halen. Het was best zwoegen. Daan kwam erin voor Kim, om even wat te proberen te ontregelen, maar het mocht niet baten. De pass bleef te wisselvallig en scoren lukte ook niet zo goed meer. Toch kwamen we er tegen het einde weer beter in en hadden we hoop het tij nog te kunnen keren. Het kwam te laat: 25-22 voor Compaen.

Intussen had Anto zich vanuit haar eigen wedstrijd ook aangesloten bij Floris om ons naar de overwinning te proberen te coachen.

Geen man over boord, de goede punten vasthouden en service en passing weer opkrikken. Kim begon weer. Maar het bleef wisselvallig aan onze kant. Toen we net een beetje meer in de flow leken te komen, met blokpuntjes op fijne momenten, was er gedoe over de stand. Die bleek niet helemaal te kloppen. Het spel lag een tijdje stil en dat was zonde. Daarna serveerden we bovendien direct fout en weg was onze flow. Dan maar weer met hard werken het proberen. Eline kwam erin voor Daphne en Kyra ging een rondje aanvallen. Later kwam ook Daniela er weer in voor Kim. Maar we kwamen duidelijk te kort: 25-18.

Dat moest dus een vijfsetter gaan worden! Daniela bleef staan. Kyra kwam erin voor Floor en Eline ging spelverdelen. Deze set kregen we het meer onder controle. De pass werd iets stabieler en we konden ook weer meer over midden aanvallen. Maar Compaen gaf zich absoluut niet zomaar gewonnen. Het snelle spel dat we nog kenden van de vorige keer zorgde er regelmatig voor dat wij een eenmansblok of een gaatje in het blok hadden.

Toch was het eenmansblok of een invliegende Lieke dan alsnog hier en daar succesvol tot frustratie van onze tegenstander. Het ging mooi gelijk op en was weer een echte strijd. Richting de 20 wisten we door te drukken en afstand te nemen. De 4^e set was voor ons met 20-25.

Nu doortrekken naar de winst. Met 7-8 wisselden we van veld. Alles dus in eigen hand. Maar als jullie opgelet hebben, kennen jullie inmiddels de Wet van Sandra Ende Vijfde Set: Wie het eerst bij de 8 is, verliest… We kwamen tot 12-12, en toen haperde het. We durfden niet meer aan te vallen, ondanks de opdracht die we in de 2 time-outs daartoe meekregen. En toen stokte ook de pass en zomaar was de set en dus de wedstrijd voor Compaen (15-12).

Dat was een behoorlijke teleurstelling. Niet waar we voor gekomen waren. Het shirt hebben we maar snel weer teruggegeven. Voortaan toch maar het aanbod aannemen van Pieter om zijn rode shirtje aan te doen. Moet ie voor de zekerheid wel wat vaker komen kijken 😉 Een lange en goede nabespreking volgde, waarin we o.a. concludeerden dat we ons basisniveau eigenlijk alleen in de 1^e set hadden gehaald en dat dat dus beter moet.

Al had die hele bespreking dus heel kort gekund; het was immers Maikes schuld?! Gelukkig kon Maike sportief als ze is er nog om lachen… Daarna het vaste drankje in de kantine met slechts 2 ‘heus’ als toast, dat waren we niet meer gewend. De Hilversum-Bunschoten-Spakenburg-De Bilt-Utrecht-auto is daarna nog pannenkoeken gaan eten, want dat was ons de vorige keer in Oostzaan wel bevallen.

Maandag weer vol er tegenaan op trainen. We gaan van onszelf en elkaar eisen daar ook steeds een goed niveau te halen en elkaar daarin stimuleren en motiveren. Komen jullie kijken wat dat ons brengt in de wedstrijd van volgende week tegen VCV in ons eigen Bunt?

gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco D1. Foto Jan van den Noort.